دكتر داود ثنایی(متخصص بیماری های عفونی) در برنامه پاسخگو در پاسخ به این سوال كه چه كسانی نیاز به قرنطینه خانگی دارند گفت: قرنطینه یا ایزولاسیون خانگی یكی از راههای اولیه برای ممانعت از توسعه بیماری است. بیماران نیاز به قرنطینه دارند و افراد مواجهه یافته هم باید به نوعی قرنطینه شوند. منظور از افراد مواجهه یافته افرادی هستند كه به مدت بیست دقیقه یا بیشتر با یك فرد مبتلا كه بعدا متوجه می شوند بیمار بوده در اتاق مسقف معاشرت كنند یعنی صحبت كنند یا غذا بخورند.
ایشان ادامه داد: بیماران بعد از تشخیص باید به یك اتقاق مجزا كه درب آن بسته است منتقل شوند. در فواصل پنجره اتاق بهتر است هر چند ساعت یكبار باز شود و هوا تهویه گردد. لازم است این افراد در حداقل زمان ممكن برای كارهای ضروری مثل استفاده از سرویس بهداشتی از اتاق خارج شوند و حتما با ماسك بیرون بیایند .
دكتر ثنایی اظهار كرد: علائم در افراد مواجهه یافته ممكن است در 1 تا 14 روز آینده ظاهر شود و از آنجایی مبتلایان یك روز قبل از شروع علائم، بیماری را منتقل می كنند بنابراین فرد مواجهه یافته بهتر است حداقل 7 روز مراقبت كند و دست كم ماسك بزند. این فرد به محض شروع اولین علامت باید قرنطینه شود. متاسفانه برخی افرد وقتی متوجه بیماری خود می شوند اعضاء خانواده را به خانه دیگران می فرستند. این كار منجر به گسترش بیماری می شود.
متخصص بیماری های عفونی در مورد زمان خروج از قرنطینه گفت : بر اساس شدت و وسعت بیماری مدت زمان قرنطینه متفاوت خواهد بود. البته خروج از ایزوله طبق شیوه نامه های جهانی و كشور خودمان دو مدل است. خروج بر اساس علائم كلینیكی و بالینی و خروج بر اساس یافته های آزمایشگاهی.
فردی كه تست او مثبت است اما علامت بالینی و معاینه غیرطبیعی توسط پزشك ندارد تا ده روز بعد از مثبت شدن تست باید ایزوله شود. اگر هیچ علامتی بروز نداد بعد از ده روز می تواند از قرنطینه خارج شوند.
فردی كه علائم داشته و علائم او بهتر شده در صورتی كه دو بار تست پشت حلق منفی به فاصله 24 ساعت داشته باشد می تواند از قرنطینه خارج شود. در شرایطی كه امكان انجام تست نباشد اگر كسی علائم خفیف یا متوسط داشته ده روز بعد شروع علائم می تواند از قرنطینه خارج شود به شرط این كه سه روز آخر هیچ علامتی نداشته باشد. اما افرادی كه علائم شدید داشته اند یا مبتلا به نقص سیستم ایمنی هستند یا جز كادر درمان هستند توصیه می شود تا 20 روز شرایط قرنطینه را رعایت كنند و تصمیم برای خروج آنها بر اساس یافته های آزمایشگاهی یا علائم بالینی صورت می گیرد.