دكتر «آلیسون هوانگ»، نویسنده ارشد از دانشگاه كالیفرنیا، گفت: «ما دریافتیم تجربیات استرس‌زا در اوایل زندگی می‌تواند تا سنین بالاتر نیز پیامدهایی به همراه داشته باشد.»

او در ادامه افزود: «این اتفاق می‌تواند به معنای احتمال بیشتر مشكل در راه رفتن، یا انجام فعالیت‌های روزمره زندگی، یا مشكلات حافظه در سنین 60، 70، 80 یا بالاتر باشد.»

قرار گرفتن در معرض خشونت یا آزار فیزیكی، بیماری سخت، استرس مالی خانواده یا جدایی از والدین از عوامل اصلی استرس دوران كودكی محسوب می‌شوند.

این مطالعه نشان داد كسانی كه در دوران كودكی خشونت را تجربه كرده‌اند، در دوران سالمندی 40 درصد بیشتر در معرض اختلالات حركتی و 80 درصد بیشتر احتمال دارد كه در فعالیت‌های روزانه دچار مشكل شوند. كسانی كه از خانواده‌های پرغم و اندوه بودند، 40 درصد بیشتر در معرض آسیب شناختی خفیف بودند.

تجربه یك یا چند نوع اتفاق نامطلوب در دوران كودكی می‌تواند احساس امنیت یا ثبات كودك را تضعیف كند كه بعداً با بیماری قلبی، دیابت، بیماری خودایمنی و افسردگی مرتبط هستند.

برای مطالعه جدید، محققان از حدود 3400 شركت‌كننده 50 تا 97 ساله درباره تجربیات نامطلوب دوران كودكی سوال كردند. افراد همچنین از نظر تعادل، راه رفتن، شناخت و حافظه مورد آزمایش قرار گرفتند. توانایی آن‌ها در انجام فعالیت‌های روزمره زندگی مانند لباس پوشیدن و حمام كردن نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.

حدود 44٪ سابقه حداقل یك تجربه نامطلوب بین سنین 6 تا 16 را گزارش كردند. 16 درصد شاهد خشونت بوده اند. 16٪ از والدین جدا شدند. 14 درصد خشونت، 13 درصد استرس مالی و 6 درصد وضعیت سلامت ضعیف را گزارش كردند. از هر پنج نفر، یك نفر بیش از یك تجربه نامطلوب دوران كودكی را گزارش كرد.

به گفته محققان، این مطالعه نشان می‌دهد كه تجربیات استرس زا در اوایل زندگی ممكن است نشانگر خطر نقص عملكردی و ناتوانی در سنین بالاتر باشد.