یكی از مهم‌ترین ملاك های الزامی برای همسر گزینی، نرمخویی و برخورداری از روحیه ی انعطاف‌پذیری است. داشتن چنین روحیه‌ای تضمین كننده ی تداوم و بقای زندگی زناشویی به شمار می آید.
اساس خانواده برای رسیدن به آرامش است، بنابراین زن و مرد باید یكدیگر را یاری كنند تا در خانواده معنا و آرامش حكم‌فرما شود و بتوانند در سایه‌ی این آرامش به كمال خود برسند.
در زندگی مشترك اگر یكی از طرفین تندخو و پرخاشگر باشد، دیگری می‌تواند با صبر و حوصله او را تغییر داده و با درایت ارتباط صمیمی و لطیف میان خود و همسرش برقرار نماید. ولی گاهی هیچ‌كدام از طرفین از خود نرمخویی و انعطاف‌پذیری نشان نمی‌دهند و بر نظر عمل و خود اصرار دارند كه این شرایط، آرامش زندگی را به هم می‌زند و هر یك از طرفین انتظار دارد كه دیگری كوتاه بیاید. نرمخویی به معنای بی‌تفاوتی نیست و انعطاف‌پذیری با اصرار و لجاجت غیرمنطقی فرق دارد. فردی كه بتواند در شرایط سخت زندگی خویشتن‌داری و انعطاف از خود نشان دهد، محیطی آرام همراه با صلح و دوستی را در خانواده به وجود می‌آورد كه رفتارش بازتاب منفی نداشته باشد و دیگران را به طرف خود جذب می‌كند. همسران انعطاف‌پذیر دارای عزت‌نفس بالا هستند و در روابط خود در زندگی مشترك و حتی زندگی جمعی خود موفق‌ترند، چون یاد گرفته‌اند در برابر مسائل متضاد و خلاف انتظارشان چگونه برخورد كنند. همین منعطف بودن‌شان در تعاملات باعث نرمی و آرامش در رفتارشان می‌گردد و افرادی آرام وخونسرد دیده می‌شوند و دیگران از معاشرت با آن‌ها لذت می‌برند.
به گزارش روابط عمومی رادیو سلامت برنامه "دوباره مرور كن" كاری از گروه روان با حضور دكتر محسن منصوبی فر (روانشناس)30 مرداد ماه به موضوع اهمیت انعطاف پذیری در زندگی مشترك می پردازد .
