خوشبختانه، به نظر می‌رسد كه بدن آنها در نهایت می‌تواند پس از بازگشت به زمین، به لطف چربی ذخیره شده در مغز استخوان، دوباره آن را احیا كند.

دكتر «گای ترودل»، نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه اتاوا در كانادا، گفت: «ما دریافتیم كه فضانوردان حدود یك ماه پس از بازگشت به زمین، چربی كمتری در مغز استخوان خود دارند.»

او در ادامه افزود: «ما فكر می‌كنیم بدن از این چربی برای كمك به جایگزینی گلبول‌های قرمز خون و بازسازی استخوان‌هایی كه در سفر فضایی از دست رفته است استفاده می‌كند.»

این تحقیق جدید بر اساس مطالعه قبلی ترودل است كه نشان می‌دهد بدن فضانوردان در طول سفرهای فضایی 54 درصد بیشتر از آنچه كه معمولاً روی زمین اتفاق می‌افتد، گلبول‌های قرمز خون را از بین می‌برد. این عارضه به عنوان "كم خونی فضایی" شناخته می‌شود.

ترودل گفت: «خوشبختانه، وقتی بدن بی وزن است، كم خونی در فضا مشكلی ایجاد نمی‌كند، اما هنگام فرود بر روی زمین و به طور بالقوه در سیارات یا قمرهای دیگر دارای نیروی گرانش، كم خونی بر انرژی، استقامت و قدرت تأثیر می‌گذارد و می‌تواند اهداف مأموریت را تهدید كند. اگر بتوانیم دقیقاً بفهمیم چه چیزی این كم خونی را كنترل می‌كند، ممكن است بتوانیم پیشگیری و درمان را بهبود بخشیم.»

برای این مطالعه، محققان اسكن MRI مغز استخوان 14 فضانورد را در مقاطع زمانی مختلف قبل و بعد از یك مأموریت شش ماهه در ایستگاه فضایی بین المللی بررسی كردند.

محققان دریافتند حدود یك ماه پس از بازگشت به زمین، چربی مغز استخوان 4.2 درصد كاهش یافت. این چربی به تدریج به سطح طبیعی بازگشت و ارتباط نزدیكی با افزایش تولید گلبول‌های قرمز خون و ترمیم استخوان داشت.

ترودل گفت: «از آنجایی كه گلبول‌های قرمز خون در مغز استخوان ساخته می‌شوند و سلول‌های استخوانی مغز استخوان را احاطه كرده‌اند، منطقی است كه بدن از چربی محلی مغز استخوان به عنوان منبع انرژی برای سوخت‌رسانی به گلبول‌های قرمز و تولید استخوان استفاده كند.»

نویسندگان خاطرنشان كردند كه فضانوردان جوان‌تر ممكن است توانایی مضاعفی برای مهار انرژی از چربی مغز استخوان داشته باشند. چربی مغز استخوان فضانوردان زن پس از یك سال بیش از حد انتظار افزایش یافت.