«دیوید آلمیدا»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، می‌گوید: «چیزی در مورد پیر شدن وجود دارد كه منجر به استرس‌های كمتری می‌شود. این مسئله می‌تواند انواع نقش‌های اجتماعی باشد كه با بالا رفتن سن انجام می‌دهیم. به عنوان افراد جوان‌تر، ممكن است بیشتر درگیر شغل، خانواده و خانه باشیم، كه همگی مواردی از استرس روزانه را ایجاد می‌كنند. اما با افزایش سن، نقش‌های اجتماعی ما بیشتر می‌شود و انگیزه‌ها تغییر می‌كنند. افراد مسن‌تر در مورد تمایل به حداكثر كردن و لذت بردن از زمانی كه در اختیار دارند صحبت می‌كنند.»

تیم تحقیقاتی از داده‌های مطالعه ملی تجربیات روزانه استفاده كرد كه داده‌های جامعی مربوط به زندگی روزانه بیش از 40000 روز از زندگی بیش از 3000 بزرگسال در طول 20 سال بود. بازه زمانی، از سال 1995 شروع شد. پاسخ دهندگان در زمان شروع مطالعه 25 تا 74 ساله بودند.

پاسخ دهندگان در مصاحبه‌های تلفنی شركت كردند كه میزان استرس روزانه را برای هشت روز متوالی ارزیابی می‌كرد. این ارزیابی‌های روزانه در فواصل زمانی تقریباً 9 ساله تكرار شد و یك دفترچه خاطرات روزانه در طول 20 سال ارائه شد.

محققان به كاهش اثرات استرس روزانه هم در تعداد عوامل استرس زای روزانه گزارش شده توسط افراد و هم در واكنش عاطفی آنها به این عوامل پی بردند. به عنوان مثال، افراد 25 ساله تقریباً 50٪ از روزها عوامل استرس زا را گزارش كردند، در حالی كه افراد 70 ساله استرس را فقط در 30٪ از روزها گزارش كردند.

علاوه بر كاهش تعداد عوامل استرس زای روزانه گزارش شده، محققان دریافتند كه با افزایش سن، افراد واكنش عاطفی كمتری نسبت به استرس‌های روزانه نشان می‌دهند.

آلمیدا خاطرنشان كرد: «استرس روزانه به طور پیوسته تا اواسط دهه 50 كاهش می‌یابد. یك جوان 25 ساله در روزهایی كه یك عامل استرس زا را تجربه می‌كند بسیار بد خلق تر است، اما با افزایش سن، ما واقعاً متوجه می‌شویم كه چگونه این قرار گرفتن در معرض استرس را كنترل كرده و كاهش دهیم.»