اسفناج گیاهی علفی و بوته‌ای است كه برگ‌های مثلثی شكل آن دمبرگی شیاردار دارند و در اطراف ساقه قرار گرفته اند. ریشه كلمه Sipnach از كلمه فارسی آسپاناخ به معنی "دست سبز خشن" گرفته شده است. این گیاه دارای خاصیت غذایی بالایی بوده و غنی از تركیبات آنتی اكسیدان است. این گیاه حاوی انواع ویتامین‌های A,C, E,B و املاح، منگنز، منیزیوم، مس، آهن، كلسیم، پتاسیم، روی، فسفر، سلنیم، اسید‌های چرب و امگا 3 است.

اخیرا تركیبات جدیدی به نام روبیس كولین در اسفناج گزارش شده است كه منبع فولیك اسید یا ویتامین B 9 هستند. اسفناج منبعی سرشار از آهن است. انجمن كشاورزی آمریكا نشان داده است كه در 180 گرم اسفناج پخته 43/6 میلی گرم آهن وجود دارد در حالی كه یك همبرگر آماده حداكثر حاوی 42/4 میلی گرم آهن است. اما نكته حائز اهمیت این است كه ارزش غذایی آهن به جذب آن است.

آهن به دو صورت وارد بدن می‌شود: آهن قابل جذب و آهن غیر قابل جذب. در صورتی كه منابع آهن همراه ویتامین C و یا فیبر و الیاف گیاهی مصرف شوند جذب آن افزایش می‌یابد. از آنجاكه اسفناج حاوی مقدار زیادی اگزالات است با آهن تولید اگزالات آهن نموده، باعث جلوگیری از جذب آهن در بدن می‌شود. حتی در مطالعاتی نشان داده شده است كه مقدار زیاد اگزالات حتی آهن بدن را كاهش می‌دهد.

همچنین میزان اگزالات زیاد می‌تواند باعث ایجاد سنگ كلیه گردد. این اگزالات با كلسیم موجود در اسفناج نیز تولید اگزالات كلسیم كرده باعث كاهش جذب كلسیم می‌گردد و علی رغم بالا بودن درصد كلسیم این گیاه بدن حدود 5 درصد آن را می‌تواند جذب كند. اسفناج نباید به كودكان زیر چهار ماه داده شود همچنین نگهداری طولانی مدت آن چه به صورت تازه و چه به صورت پخته شده باعث تبدیل نیترات‌های موجود در آن به نیتریت شده كه مضر است.