چگونه اختلال "كم توجهی- بیش فعالی" را در فرزندمان تشخیص دهیم؟

به گزارش ایسنا، در حالیكه بی توجهی و پیروی نكردن از قواعد و اصول رفتاری ممكن است برای اكثر كودكان یك مرحله گذرا باشد، اما كودكان مبتلا به اختلال كم توجهی- بیش فعالی (ADHD) همچنان در خانه، مدرسه و موقعیت های اجتماعی چالش دارند زیرا به اندازه كافی توجه ندارند، از بی دقتی دچار اشتباهاتی می شوند، در انجام كارهایی كه زمان بر است بی تاب و كم حوصله هستند، قادر به گوش دادن به آموزش ها نیستند و در ساماندهی وظایف با مشكل مواجه می شوند.

اختلال كم توجهی- بیش فعالی یك اختلال عصبی رشدی شایع است كه در كودكان مشاهده می شود و ممكن است تا بزرگسالی یا مادام العمر ادامه داشته باشد و فرد را از طرق مختلفی تحت تاثیر قرار دهد. اختلال كم توجهی- بیش فعالی هنوز برای اكثر والدین یك معماست زیرا نشانه های آن، تنها نمایشی اغراق آمیز از رفتارهای طبیعی یك كودك در حال رشد است.

دقت در انجام فعالیت‌هایی مانند توجه كردن، گوش دادن، بی‌حركت نشستن یا منتظر ماندن در صف انتظار مواردی است كه بیشتر بچه‌ها هر چند وقت یك‌بار دچار مشكل می‌شوند. اما در كودكان مبتلا به اختلال كم توجهی- بیش فعالی این وضعیت دائمی است.

به نوشته روزنامه "هندوستان تایمز" توجه به این نكته ضروری است كه كودكان مبتلا به این اختلال به عمد دست به این رفتارها نمی زنند بلكه وضعیت عصب شناختی آنها اغلب با توانایی در تمركز كردن، آرام و منظم بودن تداخل دارد.

علائم و نشانه های رایج اختلال كم توجهی- بیش فعالی

كودكان مبتلا به این اختلال در گوش دادن و پیروی از آموزشها و قواعد مشكل دارند، نمی توانند به درستی توجه كنند و نیاز است كه انجام كارهای محول شده به آنها به طور مداوم یادآوری شود.

همچنین ممكن است حواس پرت و بی نظم باشند یا به طور كلی در دنیای خودشان گم شوند.

ممكن است سخت باشد كه از آنها بخواهید بی حركت بنشینند یا صبور باشند. این كودكان اغلب در انجام تكالیف خود عجله می كنند و دچار اشتباه می شوند كه نشان دهنده عدم علاقه آنها به كاری است كه مشغول آن هستند.

اغلب احساس بی قراری و ناامیدی می كنند و باعث می شود كه به شدت بی قرار باشند.

شناخت اختلال كم توجهی- بیش فعالی و رویارویی والدین با آن

والدین اغلب متوجه این موضوع نیستند كه این رفتارها ممكن است بخشی از یك الگوی رفتاری غیرعادی باشد، چه رسد به اینكه فكر كنند فرزندشان دچار اختلال كم توجهی- بیش فعالی است. ممكن است این تصور را داشته باشند كه كودك آنها تنها بد رفتاری می كند.

این باعث می شود والدین احساس استرس و ناامیدی همراه با احساس خجالت از آنچه جامعه در مورد رفتار فرزندشان برداشت می كند، داشته باشند. اما برای بچه‌های مبتلا به اختلال كم توجهی- بیش فعالی، مهارت‌هایی كه توجه، رفتار و صبر را كنترل می‌كنند با مشكلاتی همراه است.

زمانیكه والدین در مورد این اختلال و روش‌های مختلف فرزندپروری آموزش ببینند، می‌توانند به بچه‌ها كمك كنند تا پیشرفت كنند و عملكرد خوبی داشته باشند. در این مواقع بدون شك سرزنش كردن كودك، پیامدهای نامطلوب‌تری دارد و اوضاع را بدتر می‌كند و بهترین راه حل،‌ كمك گرفتن از مشاور و متخصص برای معالجه كودك است.