موضوع سالمندی امروزه در حال تبدیل‌شدن به یكی از مسائل جدی اجتماعی است و كمتر دوره‌ای از تاریخ را می‌توان سراغ داشت كه موضوع سالمندی همانند امروز برجسته بوده باشد.
سالخورده شدن جمعیت یك فرایند جهانی است. جمعیت جهان با سرعتی زیاد در حال پیرشدن است. بر اساس پیش‌بینی‌های جمعیتی سازمان ملل متحد سهم جمعیت 60 ساله و بیشتر از آن از حدود 840 میلیون نفر كنونی یا حدود 12 درصد، تا نیمه قرن بیست و یكم به حدود 2 میلیارد نفر و یا 21 درصد خواهد رسید. این پدیده، فراگیر و جهانی است و همه كشورها را در بر می‌گیرد و كشورهای در حال توسعه سهم مهمی در این افزایش جمعیت سالمند دارند در حالیكه در حال حاضر به نظر می‌رسد موضوع سالمندی جمعیت بیشتر متعلق به كشورهای توسعه‌یافته است. با این حال كشورهای در حال توسعه نیز به سرعت به این سمت حركت می‌كنند. برآوردهای جمعیتی واقعیت‌های متفاوتی را پیش روی ما قرار می‌دهد. بر این اساس انتظار می‌رود كه تا اواسط قرن حاضر از هر 10 نفر سالمند روی كره زمین حدود 8 نفر در كشورهای در حال توسعه زندگی خواهند كرد. این به معنی تغییر وضعیت جغرافیایی جمعیت سالمند در آینده است. اینكه آیا كشورهای در حال توسعه پابه‌پای این تحولات اجتناب‌ناپذیر، تغییرات لازم را انجام می‌دهند و آمادگی‌های مرتبط را كسب می‌كنند یا نه، بحث دیگری است كه از اهمیت زیادی برخوردار است.
