تاكنون هیچ عاملی در سبك زندگی شناخته نشده كه قادر باشد احتمال ابتلا به این بیماری را به طور صددرصدی كاهش دهد. با این حال، برخی شواهد حاكی از آن است كه همان
عوامل خطرساز(بیمار یهای قلبی، كم تحركی، سیگار، فشار خون بالا، چربی خون بالا و دیابت)
می توانند زمینه ساز بروز و پیشرفت بیماری آلزایمر باشند.
مطالعات نشان داده اند كه اشتغال ذهنی مادام العمر به یادگیری و فعال بودن در حوزه ارتباطات اجتماعی، احتمال بروز آلزایمر را كاهش می دهد.
تحصیلات عالیه، مشاغل پرماجرا، ارتباطات فعال اجتماعی، مطالعه و موسیقی، مراقبت از كودكان و مراقبت از حیوانات خانگی نیز در كاهش احتمال
ابتلا به آلزایمر نقش دارند. یك تئوری رایج برای توجیه این مساله آن است كه درگیری مغز با چنین اشتغالاتی سبب می شود ارتباطات بین سلو لهای
مغزی تحكیم و تكثیر شوند و این عامل قادر است سلو لهای مغزی را در برابر تغییرات بیماری آلزایمر، تا حدودی، بیمه كند.
