رئیس اداره بیماری‌های قابل انتقال بین انسان و حیوان وزارت بهداشت، راهكارهایی را جهت در امان بودن از ابتلا به آبله میمونی برشمرد و گفت:
در بیشتر موارد، علائم آبله میمونی به خودی خود در عرض چند هفته از بین می‌رود، اما در عین حال در برخی افراد می‌تواند منجر به عوارض جدی و حتی مرگ شود.
با اشاره به اینكه آبله میمونی یك بیماری است كه توسط ویروس آبله میمونی ایجاد می‌شود، گفت: این بیماری بین انسان و حیوان مشترك است، به این معنی كه می‌تواند از حیوانات به انسان سرایت كند و همچنین از فردی به فرد دیگر منتقل شود.
وی افزود: علت انتخاب نام آبله میمونی برای این بیماری این است كه اولین بار در سال 1958 میلادی در میان میمون‌هایی كه برای تحقیقات و پژوهش نگهداری می‌شدند، شناسایی شد. سپس برای اولین بار در سال 1970 در انسان‌ها نیز شناسایی شد.
او درباره علائم آبله میمونی، توضیح داد: علائم معمولا شامل تب، سردرد شدید، دردهای عضلانی، كمردرد، ضعف، تورم غدد لنفاوی و بثورات پوستی است. بثورات پوستی معمولا در عرض یك تا سه روز پس از شروع تب آشكار می‌شوند. تاول‌ها ممكن است صاف یا كمی برجسته بوده و با مایع شفاف یا زرد پر شده و سپس پوسته، پوسته و خشك شده و بریزند. تعداد تاول‌ها در یك فرد می‌تواند از چند عدد تا چند هزار متغیر باشد. بثورات روی صورت، كف دست‌ها و كف پا، دهان، اندام تناسلی و چشم بروز می‌كند.
امیری تاكید كرد: بهبودی علائم معمولا بین دو تا چهار هفته طول می‌كشد و در اكثر موارد بدون درمان خود به خود از بین می‌روند.
او در پاسخ به این سوال كه آیا مبتلایان به آبله میمونی ممكن است بر اثر ابتلا به بیماری جان خود را از دست بدهند؟، بیان كرد: در بیشتر موارد، علائم آبله میمونی به خودی خود در عرض چند هفته از بین می‌رود، اما در برخی افراد می‌تواند منجر به عوارض جدی و حتی مرگ شود. نوزادان، كودكان و افراد مبتلا به نقص ایمنی زمینه‌ای ممكن است در معرض خطر علائم جدی‌تر و مرگ ناشی از آبله میمونی باشند. در كشورهای بومی (آفریقای مركزی و غربی) حدود 3 تا 6 درصد مرگ در مبتلایان گزارش شده است كه اغلب در كودكان یا افرادی بوده است كه دچار بیماری‌های زمینه‌ای دیگری بوده‌اند. عوارض موارد شدید آبله میمونی شامل عفونت‌های پوستی، عفونت ریه، التهاب مغزی و عفونت‌های چشمی است كه می‌تواند منجر به از دست دادن بینایی شود.
او درباره راه‌های انتقال بیماری آبله میمونی به انسان، بیان كرد: یكی از راه‌ها انتقال از انسان به انسان از طریق تماس مستقیم با ضایعات پوستی عفونی یا مخاطی است. تماس نزدیك پوستی بین افراد، از جمله در حین رابطه جنسی و... نیز جزو راه‌های انتقال است.
وی افزود: انتقال از راه‌های دیگر شامل قطرات و ترشحات تنفسی و احتمالاً آئروسل‌های كوتاه برد كه نیاز به تماس نزدیك طولانی مدت دارند، انتقال حین بارداری از طریق جفت از مادر به جنین یا حین زایمان و یا با تماس نزدیك پس از زایمان از مادر به نوزاد هم ممكن است اتفاق افتد.
امیری درباره انتقال ویروس از محیط آلوده به انسان، اظهار كرد: تماس با مواد یا اشیایی كه در تماس با ترشحات عفونی بیماران آلوده به ویروس شده است نظیر لباس یا ملافه‌های آلوده، بانداژ و پانسمان آلوده و ظروف آلوده شامل این انتقال از محیط آلوده می‌شود.
او با اشاره به موارد انتقال از حیوان به انسان از طریق تماس مستقیم و غیر مستقیم، گفت: تماس مستقیم با خون، مایعات بدن، یا ضایعات پوستی یا مخاطی حیوانات آلوده، خوردن گوشت خام و یا كاملا پخته نشده و سایر محصولات حیوانات آلوده، گاز گرفتن یا چنگ زدن و ایجاد خراش توسط حیوانات آلوده، استفاده از محصولات ساخته شده از حیوانات آلوده و لمس و یا حمل حیوانات آلوده یا مرده از عوامل انتقال حیوان به انسان است.
وی درباره راه‌هایی كه می‌توان از ابتلا به بیماری در امان بود، بیان كرد: با محدود كردن تماس با افرادی كه مشكوك به آبله میمونی هستند یا ابتلای آنها تایید شده، خطر ابتلای خود را كاهش دهید. اگر با شخص بیمار زندگی می‌كنید، فرد مبتلا را تشویق كنید تا خود را ایزوله كند و هرگونه ضایعه پوستی را با پوشش مناسب (نظیر گاز استریل) بپوشاند. در هنگام تماس با بیماران، آنها باید از ماسك طبی استفاده كنند، به خصوص اگر سرفه می‌كنند یا ضایعاتی در دهان خود دارند، شما هم باید ماسك بزنید. تاحد امكان از تماس پوست با پوست خودداری كرده و برای تماس مستقیم با ضایعات دستكش یكبار مصرف بپوشید. در صورتی كه خود شخص نمی‌تواند این كار را انجام دهد، هنگام تعویض لباس یا روتختی وی از ماسك استفاده كنید و پس از تماس با فرد بیمار، دستان خود را با آب و صابون بشویید یا با محلول حاوی الكل ضدعفونی كنید.
او ادامه داد: لباس‌ها، روتختی‌ها، حوله‌ها و سایر وسایل یا سطوحی كه فرد مبتلا لمس كرده یا ممكن است بثورات پوستی یا ترشحات تنفسی آنها با این وسایل تماس داشته باشد (مانند قاشق و چنگال و ظروف) را با آب گرم و مواد شوینده بشویید. سطوح آلوده را تمیز و ضدعفونی كنید و زباله‌های آلوده (مانند پانسمان‌ها) را به طور مناسب در كیسه زباله و سطل زباله درب‌دار قرار دهید.
وی افزود: اگر فكر می‌كنید علائمی دارید یا در تماس نزدیك با فردی مبتلا به آبله میمونی بودید باید برای مشاوره، آزمایش و مراقبت‌های پزشكی با پزشك یا نزدیكترین مركز خدمات جامع سلامت مراجعه كنید. در صورت امكان، خود را ایزوله كنید و از تماس نزدیك با دیگران خودداری كنید. به طور مرتب دست‌ها را با آب و صابون بشویید و یا با محلول‌های حاوی الكل ضد عفونی كنید.
