اهمیت و تاثیر رسانه ها در دنیای امروز موضوعی ناشناخته نیست. با این حال بررسی وضع كودك و حقوق او در برابر این فناوری شگفت و پر قدرت هنوز هم از جذاب ترین مباحث علمی و اجتماعی است.
به گزارش روابط عمومی رادیو سلامت دكتر علی آذین ، فلوشیپ پزشكی جنسی در گفتگو با برنامه "مثبت تربیت " در موضوع قانون گذاری با هدف مراقبت جنسی از كودكان گفت:
برای آموزش كودكان دو منبع اصلی وجود دارد: یكی والدین و خانواده و دیگری منبع مدرسه است. منبع والدین و خانواده مهم ترین نهاد آموزشی برای كودك در این حوزه است و دلیلش رابطه نزدیكی است كه با كودك دارند. دو نكته بسیار مهم كه والدین باید آگاه باشند این است كه اول، والدین خودشان راجع به این مسائل آموزش دیده باشند، خوانده باشند و آگاه باشند تا بتوانند به كودكانشان آموزش دهند؛ به این شكل نیست كه والدین با تصورات ذهنی خودشان بتوانند این مسائل را به كودكانشان آموزش دهند.
مسئله سوءاستفاده از كودكان مشكل و معضلی جهانی است و تقریبا همه كشورها به نوعی با آن درگیرند و این صرفا مربوط به كشور ما نیست. آنچه تفاوت را ایجاد می كند رویكردهای مقابله ای، سیاست های پیشگیرانه و آموزش های عمومی است كه در هر كشوری وجود دارد و برای مردم آن جامعه ارائه می شود. در ایران بعد از اینكه چنین اتفاقی می افتد، جامعه دچار شوك می شود و در رسانه ها آتش فشانی از هیجان ها به پا می شود و همه درباره این مسائل بحث می كنند، اما بعد از مدتی همه چیز فروكش می كند تا دوباره فاجعه ای به این شكل رسانه ای شود و باز ما این منحنی سینوسی را داشته باشیم، اما هیچ گاه به این فكر نمی كنیم كه برای آینده كودكانمان چه كرده ایم.
برای آموزش والدین منابع مختلفی وجود دارد. یكی از این منابع می تواند مدرسه باشد. مدرسه به عنوان یك حلقه ارتباطی میان والدین و كودك و سازمان های ذی ربط مثل سازمان بهزیستی، سازمان نظام روان شناسی وزارت بهداشت كه متولی آموزش متخصصان در این حوزه هستند عمل كنند و مدارس نقش میانجی را داشته باشند برای اینكه این شرایط را هماهنگ كنند. منبع دیگر كتب معتبری است كه در این زمینه وجود دارد. منبع سوم هم می تواند سایت های معتبر باشد. البته فضای مجازی همیشه منبع موثقی نیست و بهتر است از این فضا با احتیاط بیشتری جهت كسب اطلاع استفاده كنند. منبع دیگر موسسه های مردم نهادی است كه در این زمینه فعالیت می كنند و چون این سازمان ها شناخت بسیار درستی نسبت به مراكز پرخطر و گروه هایی با ریسك بالا دارند و متخصصانی كه با آنها همكاری می كنند در این زمینه آموزش دیده اند، به همین دلیل خانواده ها می توانند در این زمینه از سازمان های مردم نهاد كمك بگیرند.
