دكتر زهره كشاورز، فلوشیپ پزشك جنسی، در گفتگو با رادیو سلامت در پاسخ به این پرسش كه در مواجه با مشخص شدن یك سواستفاده از فرزندشان باید والدین چیكار كنند؟، گفت: وقتی یك اتفاق ناخوشایندی رخ می دهد به خاطر كم كاری عده ای از افراد است، از والدین تا جوامع و قانون ها و كمبود آگاهی و عدم نظارت، كه نحوه برخورد با این مسائل مهم است. اگر از طرف والدین آغوشِ بازی باشد طبیعتا گزارش های زودتر اعلام می شود و بنابراین آسیب ها كمتر ؛ چه بسا افراد تحت این شرایط، سال ها درگیر این آسیب هستند و حتی بیمارانی كه حتی نتوانستند بیان كنند.
وی با بیان اینكه مهم ترین مساله اینست كه یادمان باشد نوجوان ما قربانی است و هیچ سرزنشی برای نوجوان قابل قبول نیست، ادامه داد: سرزنش كردن، اشتباه ترین فرم مواجه شدن با نوجوان است . ما با قربانی طرف هستیم كه باید بدانیم چگونه باید كمكش كنیم. اگر نگاه قربانی داشته باشیم خیلی وقت ها لازم نیست كه همه مسائل را نوجوان تعریف كند و اصرار والدین برای تعریف كردن نباید باشد بلكه یك كارشناس باید این مسائل را بشنود؛ چون نوع سوال ها، نوع رجوع به مسائل حائز اهمیت است. افرادی داریم مثل نوجوان دختر 15ساله ای كه در شوك است و سكوت می كند و اینكه والدین، نوجوان را به خاطر سكوتش مقصر می دانند و می گویند كه حتما خودش كاری كرده است كه سكوت می كند. نمی دانند كه نوجوان در یك شوك قرار دارد و والدین فكر می كند كه با برخوردهای خشن تری می توانند این مسئله را حل كنند.
این فلوشیپ پزشك جنسی با بیان اینكه فرد قربانی نیاز به درمان دارد، افزود: به جای اینكه اول راهكارهای علمی تر را فكر كنند به فكر خشم خود هستند و این كمكی به نوجوان نمی كند. ما پروتكل های ریز برای نحوه پرسش داریم تا هیجانات خطرناكی به فرد وارد نشود. . اگر كودك زیر 12سال است، خود والدین، باید حضور فیزیكی در اماكنی كه می رود مثل كلاسها و باشگاههای ورزشی داشته باشند، پسران از چهارده سالگی و دختران از هفت سالگی، در دنیا با سواستفاده های جنسی مواجه می شوند.
وی ادامه داد: كودك خود، باید آگاه باشد و وظایف مربی خود را بداند و گزارش بدهد وقتی كودك وحشت زده شده یا سكوت كرده و یا نسبت به وظایف چهارچوبی فرد (مربی و...) آگاه نیست ممكن است دچار آسیب روانی شود. باید بدانیم كه لازم است كودكان با كدهای جنسی آشنا شوند، دانستن این موضوعات، احتمال بروز اقدامات مربوط به سوء استفاده های جنسی را كمتر می كنند.
خویی با بیان اینكه در باشگاه ها قوانین لمس اصلاوجود ندارد و باید وجود داشته باشند، گفت: قوانین سلامت جنسی برای اماكن عمومی برای عموم و حتی سیاست گذاران موضوعی شناخته شده نیست . برای شكاف های عاطفی كودك، هیچ مربی و معلمی وظیفه ای نداردبا هدف شكاف عاطفی كودك را لمس كند یا بغل بگیرد؛یا از حد مشخصی بیشتر از نظر جسمی به كودك و نوجوان نزدیك شود. احساس عدم امنیت و حس بدی كه كودك حین لمس، پیدا می كند، را باید آگاهی داشته باشد و بداند كه می تواند این گونه موارد را به والدین خود گزارش دهد.
وی ادامه داد: قوانین اگر رعایت نشود، در جوامع ممكن است شكارچی كودك داشته باشیم. هركسی هر مقامی ممكن است این بیماری را داشته باشد؛ اما هر بیمار جنسی هم لزوما مجرم نیست؛ ولی هنگامی كه فرد، یك عده كودك را مورد سوء استفاده قرار می دهد علاوه بر بیمای جنسی مجرم هم است و باید قانون و جوامع وارد شوند. . شكارچی كودك یا متجاوز جنسی بیمار و هیچ دلیلی قابل توجیهی ندارد. سوء استفاده جنسی كودك، كاملا جرم است و افراد حق شكایت دارند.
این فلوشیپ پزشك جنسی با تاكید بر اینكه شكارچی كودك می تواند آشنایانی باشند كه فرزند شما به او اعتماد دارد، گفت: افرادی كه بیمار جنسی هستند، ابتدا اعتماد سازی و اطمینان سازی می كنند و وقتی اعتماد انجام شد، شكارچی كودك حالا فكر می كند چه كاری انجام دهد تا كودك را ساكت كند این است كه از لمس سر و صورت و دست و پاشروع می كند. باید بدانیم كه یك متجاوز طبیعتا از اندام های جنسی اول شروع نمی كند. حتی اینگونه افرادبرای نقشه خود برنامه ریزی دارند، فكر می كنند اگركودك مقاومت كند چیكار كند؟. كسی كه متجاوز جنسی است یك بیمار جنسی است و این افراد نشانه هایی دارند كه همیشه باید چك شوند تا دوباره این اتفاقات تكرار نشوند. مسئولین باید رسیدگی داشته باشند. همه باید در جهت حفظ امنیت جنسی كودكان تلاش كنیم.