یك روانشناس گفت: اختلال دلبستگی واكنشی یك بیماری نادر اما جدی است كه در آن كودك خردسال با والدین یا مراقبان خود دلبستگی‌های سالم و عاطفی برقرار نمی‌كند.
لیلا میررضایی با اشاره به این‌كه اختلال دلبستگی واكنشی زمانی ایجاد می‌شود كه نیازهای اساسی كودك برای امنیت، محبت، تربیت و پرورش برآورده نمی‌شود، اظهار كرد: در این صورت كودك شما دلبستگی‌های دوست داشتنی، دلسوزانه و مداوم با دیگران ایجاد نمی‌كند.
وی با اشاره به این‌كه بسیاری از كودكان مبتلا به اختلال دلبستگی واكنشی آسیب جسمی یا عاطفی را تجربه كرده یا در اوایل زندگی یتیم شده‌اند، عنوان كرد: اختلال دلبستگی واكنشی یا باعث می‌شود كودك از برقراری روابط خودداری كند یا به‌دنبال جلب توجه بیش‌از حد است و می‌تواند تأثیرات منفی روی رشد كودك داشته باشد.
میررضایی در رابطه با علائم اختلال دلبستگی واكنشی، تصریح كرد: این اختلال می‌تواند از نوزادی شروع شود، درحالی‌كه تحقیقات كمی در مورد علائم این اختلال در سنین كودكی وجود دارد.
این روانشناس عنوان كرد: علائم این اختلال ممكن است شامل مواردی همچون رفتارهای غیرقابل توضیح مانند ترس، غم و تحریك‌پذیری، ظاهر غم‌انگیز و بدون علت، تماشای دیگران از نزدیك اما عدم برقراری تعامل اجتماعی، عدم درخواست كمك از دیگران و عدم علاقه به بازی‌های تعاملی شود، اگر كودك شما هر یك از این علائم را نشان می‌دهد، به روانشناس یا روان‌پزشك كودك مراجعه كنید.
وی عنوان كرد: اگر اختلال دلبستگی واكنشی تا دوران نوجوانی ادامه پیدا كند، ممكن است منجر به سوء مصرف موادمخدر یا الكل شود.
میررضایی با اشاره به این‌كه برای احساس امنیت و ایجاد اعتماد، نوزادان و خردسالان شما به یك محیط پایدار و دلسوز نیاز دارند، تصریح كرد: نیازهای اساسی عاطفی و جسمی آن‌ها باید به طور مداوم برآورده شود، به‌عنوان مثال، هنگامی كه كودك شما گریه می‌كند، نیاز به غذا یا تغییر پوشك باید با یك تبادل عاطفی مشترك كه شامل تماس چشمی، لبخند زدن و نوازش باشد، برآورده شود.
این روانشناس با اشاره به این‌كه در كودكی كه نیازهایش نادیده گرفته شده یا پاسخ مناسبی از والدین و مراقبین دریافت نكند، انتظار نداشته باشید وابستگی پایدار با والدین و مراقبان خود ایجاد كند، عنوان كرد: هنوز مشخص نیست كه چرا برخی از نوزادان و كودكان به اختلال دلبستگی واكنشی مبتلا می‌شوند و در برخی دیگر با شرایط یكسان دیده نمی‌شود.
وی ادامه داد: عواملی مانند زندگی در مهد كودك یا یك مؤسسه دیگر، تغییر دائم پرستار و مراقب، والدین دارای مشكلات روحی و روانی، دوری از والدین و ... خطر ابتلا به اختلال دلبستگی واكنشی را در كودكان ما افزایش می‌دهد.
میررضایی با اشاره به این‌كه به‌طور كامل نمی‌توان از اختلال دلبستگی واكنشی پیشگیری كرد ولی راه‌هایی برای كاهش خطر ابتلا به آن وجود دارد، تصریح كرد: كودكان و خردسالان به یك محیط پایدار و دلسوز نیاز دارند و نیازهای اساسی عاطفی و جسمی آن‌ها باید به طور مداوم برآورده شود.
