دكتر سید محمد حسین جوادی، عضو هیات مدیره انجمن مددكاران اجتماعی ایران در گفتگو با برنامه «نیم نگاه» شبكه رادیویی سلامت در پاسخ به اینكه آیا مشكلات اقتصادی، برخی خانواده ها را به حاشیه شهر كشانده است، گفت: قطعا مشكلات اقتصادی منجر به حاشیه نشینی این خانواده ها شده است؛ اما به معنای این نیست كه با برچسب حاشیه نشین به آنها نگاه كنیم، ممكن است آنها در فرایند مشكلات اقتصادی در این مناطق سكنی گزیده باشند؛ اما در فعالیت های اجتماعی مشاركت موثری دارند.
به گفته این مددكار اجتماعی امروزه در سطح بین المللی به هنگام حل مسائل سكونتگاه های غیر رسمی، موضوعات درون زا و ظرفیت های آنان مورد توجه قرار می گیرد، زیرا نگاه جرم خیزانه به حاشیه نشینان، حمایت و حل مشكلات آنان را بی نتیجه می گذارد .
جوادی بابیان اینكه نگاه ترحم انگیز و همراه با انگ، ارائه خدمات عمومی و اجتماعی رادر سكونتگاههای غیر رسمی منتفی خواهد كرد افزود: برای كمك به خانواده های حاشیه نشین، ابتدا باید شناختی از این مناطق بدست آورد، از ظرفیت ها و پتانسیل های آنها آگاهی و سپس برای ساماندهی و كمك به آنان برنامه ریزی كرد، ورود بدون مطالعه و با ذهنیت مجرم انگارانه به مناطق حاشیه نشین، برنامه های حمایتی را با شكست مواجه خواهد كرد.
استادیار گروه مددكاری دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران نیز درباره اینكه صرف ارائه خدمات روانشناختی به خانواده های حاشیه نشین با وجود مشكلات اقتصادی موثر است یا خیر؟ گفت: این خدمات كافی نیست، زیرا با وجود مشكلات اجتماعی مانند بیكاری، تن فروشی، خشونت و فقر، حضور یك روانشناس بالینی نمی تواند كاری پیش ببرد و اگر منتظر باشیم كه طی ده سل آینده آسیب ها ی اجتماعی در مناطق حاشیه نشین حذف شود، انتظار بیهوده ای است.
به گفته این مددكار اجتماعی برای سرعت بخشی به برنامه های حمایتی از خانواده های حاشیه نشین باید دركنار خدمات بهداشتی بر روی حوزه سلامت اجتماعی نیز متمركز شد.
وی ادامه داد: برای مناطق حاشیه نشین نمی توان از قبل بسته مداخلاتی در زمینه اجتماعی پیش بینی كرد هرچند این امر در زمینه مداخلات بهداشتی قابل قبول است، یعنی نسخه اجتماعی را نمی توان با نسخه پزشكی پیش برد چرا كه مداخلات اجتماعی ابزار خاص خود را می طلبد.
دكتر جوادی درباره اینكه آیا جرم خیز بودن مناطق حاشیه نشین به اثبات رسیده است تاكید كرد: به دلیل تراكم جمعیتی و نبود كنترل های لازم ،ممكن است شیوع جرائم د راین نقاط در مقایسه با سایر مناطق تفاوت آماری نشان دهد، اما اینكه بگوییم ساكنان سكونتگاه های غیر رسمی، استعداد مجرم بودن را دارند، استدلال نادرستی است.