ایران نیز با پدیده كودكان كار رو به رو است كودكانی كه به دلیل سن كم و نبود نظارت لازم در بسیاری از مواقع به آنها ظلم می شود و بر پایه ارزش واقعی كار خود حقوق دریافت نمی كنند. هر چند آمار دقیقی از شمار كودكان كار وجود ندارد .
بیشتر كودكان خیابانی، كودكان كار هستند كه به علت فقر اقتصادی خانواده هایشان مجبور به كار در خیابان شده اند. از این رو هر روز در خیابان ها كودكانی مشاهده می شوند كه دست های كوچكشان پینه بسته و زیبایی صورتشان زیر لایه های چرك و سیاهی پنهان شده و پاهای خسته آنها به كفش های پاره و نامناسب عادت كرده است.
اینها كودكانی هستند كه به دور از هیاهوهای كودكی وظیفه دارند تا بخشی از هزینه زندگی خانواده خود را تامین كنند و باری سنگین و بیش از توانشان را بر دوش بكشند. برخی از این كودكان حتی شناسنامه هم ندارند و در برابر مقداری پول معامله می شوند.
برپایه قانون كار ایران، به كار گماردن كودكان كمتر از 15 سال و همچنین نوجوانان 15 تا 18 سال نیز در شغل های سخت و زیان آور ممنوع است. هر چند سال ها از تصویب این قانون و مقررات ممنوعیت كار كودكان و نوجوانان می گذرد اما شواهد نشان می دهد كه این قانون ها در بسیاری از مواقع اجرا نمی شود و استفاده از این قشر جامعه در شغل هایی مانند نانوایی، آهنگری و قالیبافی مرسوم است.

یكی از اهداف مراكز حمایتی آموزشی كودك و خانواده ، حمایت های روانی اجتماعی از كودكان كار و خیابان و توانمندسازی خانواده و كودك است .همچنین كاهش ساعات كار كودكان از اهداف مورد توجه است.
فراهم آوردن زمینه تحصیل ، طی كردن مسیر رشد و تكامل شخصیت، توجه به اوقات فراغت این كودكان و تأمین نشاط آنها از اهداف مراكز حمایتی و آموزشی كودك و خانواده است چراكه این كودكان در حقیقت دوران كودكی مناسبی را تجربه نمی كنند.


به گزارش روابط عمومی رادیو سلامت برنامه "نیم نگاه" كاری از گروه اجتماعی سه شنبه 22 خرداد ماه در ساعت 12:00 به بررسی اهمیت توانمند سازی كودكان كار از طریق آموزش می پردازد.