ایثار به عنوان یك هنجار اجتماعی و عمل نیكوكارانه برای سلامت اجتماعی باید تبلیغ و ترویج شود و ضروری است تا ایثارگران اجتماعی در پیشگاه آحاد مردم معرفی شوند؛ چرا كه در این صورت تقلید اجتماعی و الگوسازی به خوبی شكل می گیرد.
در بیان ایثار و فداكاری های اجتماعی، ساحت ریا معنایی ندارد؛ به عنوان نمونه كسی كه اهدای عضو انجام می دهد لازم است تا به مردم معرفی شود و یا شخصی كه پولی را پیدا می كند و به صاحب آن باز می گرداند باید مورد تقدیر و تشویق اجتماع واقع شود تا رسم امانت داری، صداقت و ایثارگری او برای دیگران نیز به نمایش گذاشته شود و موجبات ترویج و تكثیر این رفتارها فراهم آید.
در صورتی كه فرهنگ سازی در عرصه ایثار و فداكاری های اجتماعی به خوبی اتفاق بیفتد، امید به زندگی افزایش می یابد، محبت و امید به خیر از دیگران گسترش پیدا می كند و سلامت اجتماعی تضمین می شود.
ایثار از عادی ترین كارهای زندگی شروع می شود و زمانی كه افراد در جامعه نگرش مثبت داشته باشند وامید خیر از دیگران در افراد تقویت شود، افراد همواره احساس آرامش و امنیت خواهند داشت.
ایثار از وظایف ما شروع می شود و اگر هركس وظیفه خود را به بهترین شكل انجام دهد، مثل یك كارمند، كارگر، سیاستمدار، پزشك، معلم و دیگر اقشار جامعه، جدای از وظیفه شناسی در حال ایثارگری است به شرطی كه همه افراد در هر جایگاهی كه هستند، دیگران را مقدم بر خود بدانند.

به گزارش روابط عمومی رادیو سلامت برنامه "خونه زندگی" كاری از گروه خانواده بیست و یكم شهریور ماه در ساعت 10:20 با حضور دكتر شیبانی(روانشناس) به موضوع تفاوت ایثار و مهربانی میپردازد.