«تحقیقات نشان می‌دهد كه كودكان مبتلا به اختلال بیش فعالی رشد غیرطبیعی مغز دارند، به این معنی كه این اختلال یك مبنای بیولوژیكی دارد كه اغلب آن را به یك بیماری مادام العمر تبدیل می‌كند. ما می‌خواهیم اختلال بیش فعالی را زود تشخیص دهیم زیرا تأثیر عمیقی بر یادگیری و رشد تحصیلی دارد. كودكانی كه علائم آنها در اوایل كودكی شروع می‌شود در معرض بالاترین خطر شكست تحصیلی هستند.»

كندی كریگر از جمله اولین افرادی بود كه مغز كودكان پیش دبستانی را از لحاظ علائم اختلال بیش فعالی با استفاده از تصویربرداری عصبی مورد مطالعه قرار داد. محققان دریافتند كودكان مبتلا به اختلال بیش فعالی دارای هسته دُمی كوچك‌تری هستند؛ هسته دُمی ساختار مغزی مرتبط با مهارت‌های فكری و كنترل حركتی است.

بیش از 40 درصد از كودكان تا سن 4 سالگی مشكلات توجه قابل توجهی دارند. اختلال بیش فعالی شایع‌ترین اختلال سلامت روان در میان كودكان پیش دبستانی است. از هر 11 كودك مدرسه‌ای، 1 كودك مبتلا به این اختلال است.

ماهون والدین را تشویق می‌كند تا به رفتار كودك نوپا توجه زیادی داشته باشند.

به دنبال این علائم خاص باشید: كودك شما از فعالیت‌هایی كه نیاز به توجه بیش از یك یا دو دقیقه دارند، بیزار است یا از آن اجتناب می‌كند. او علاقه خود را زود از دست می‌دهد و تنها پس از چند لحظه به سراغ چیز دیگری می‌رود.

زیاد صحبت كردن و ایجاد سر و صدای بیشتر نسبت به سایر كودكان همسن نیز می‌تواند یك شاخص باشد.

كودكان مبتلا به اختلال بیش فعالی ممكن است تا سن 4 سالگی نتوانند روی یك پا بپرند. آنها تقریباً همیشه بی قرار هستند، دائماً روی صندلی می‌پیچند یا پاهای خود را تكان می‌دهند. آنها اصرار دارند كه باید پس از چند دقیقه نشستن برخیزند.

كودكان مبتلا به اختلال بیش فعالی ممكن است خیلی سریع با غریبه‌ها گرم شوند یا بدون ترس وارد موقعیت‌های خطرناك شوند. آنها می‌توانند با همبازی‌هایشان پرخاشگر باشند یا به خاطر سرعت حركات شأن، آسیب ببینند.

ماهون گفت: «اگر والدین این علائم را مشاهده می‌كنند و در مورد رشد كودك خود نگران هستند، باید با پزشك اطفال یا متخصص رشد مشورت كنند. درمان‌های ایمن و مؤثری وجود دارد كه می‌تواند به مدیریت علائم، افزایش مهارت‌های مقابله و تغییر رفتارهای منفی برای بهبود موفقیت تحصیلی و اجتماعی كمك كند.»