پژوهشگران نانوذره جدیدی كه در ارتباط با كویید توسط سلولها آزاد میشود را كشف كردند و آن را سوپرمر(supermere) نامیدند.
به نقل از نیوز، پژوهشگران مركز پزشكی دانشگاه وندربیلت ایالات متحده اظهار كردند: سوپرمرها حاوی آنزیمها، پروتئینها و مواد ژنتیكی مرتبط با برخی از بدترین بیماریهای شناخته شده بشر از جمله سرطان، آلزایمر، بیماریهای قلبی عروقی و حتی كووید 19 است.
محققان بیان كردند: این كشف گام بزرگی در درك علم مدرن از نقش وزیكولهای خارج سلولی(نانوساختارهای سلولی كه حدود 50 سال پیش شناسایی شدند) و نانوذرات در انتقال پیامهای شیمیایی مهم بین سلولها، هم در زمان سلامت و هم در زمان مبارزه با یك بیماری است.
رابرت كوفی، محقق ارشد این تحقیق، میگوید: ما تعدادی بیوماركر و اهداف درمانی را در سرطان و در برخی بیماریهای دیگر كه در این سوپرمرها حمل میشود را شناسایی كردهایم. اكنون آنچه باید انجام شود، این است درك كنیم كه آن چگونه آزاد میشوند.
دكتر كوفی به دلیل تحقیق در مورد سرطان كولوركتال(سرطان روده بزرگ یا كولون) شهرت جهانی دارد. در حال حاضر هدف گروه وی تعیین این مورد است كه آیا یافتن و هدف قرار دادن نانوذرات خاص سرطان در جریان خون فرد ممكن است منجر به تشخیص زودهنگام و درمان موثرتر شود یا خیر.
سوپرمرها حامل بخش بزرگی از RNA خارج سلولی آزاد شده توسط سلولهاست كه معمولا در جریان خون وجود دارد. سوپرمرهای مشتق شده از سرطان حتی میتواند مقاومت دارویی را به سلولهای تومور انتقال دهد و احتمالا به دلیل محموله RNA است كه حمل میكند.
علاوه بر این سوپرمرها حامل TGFBI است؛ پروتئینی كه در تومورها یافت و باعث رشد و پیشرفت تومور میشود.
سوپرمر حامل ACE-2 گیرنده سطح سلولی است كه به شدت در بیماریهای قلبی عروقی نقش دارد. همچنین به عنوان هدف ویروس كووید 19 شناخته میشود. محققان حدس می زنند ACE2 حمل شده توسط سوپرمرها ممكن است روزی به عنوان «فریبی» برای اتصال سلولهای ویروس كووید مفید باشد و از عفونت واقعی جلوگیری كند.
در نهایت سوپرمرها حتی حامل APP، پروتئین پیشساز آمیلوئید پتاست كه به شدت در شروع بیماری آلزایمر نقش دارد. نتایج این مطالعه نشان میدهد سوپرمرها میتواند از سد خونی مغزی عبور و روشی برای تشخیص و درمان زوال عقل فراهم كند.
محققان نتیجهگیری كردند: شناسایی این مجموعه غنی از مولكولهای فعال زیستی سوالات جالبی را در مورد عملكرد سوپرمرها ایجاد میكند و علاقه به ظرفیت این ذرات به عنوان نشانگرهای زیستی برای بیماریها را افزایش میدهد.
نتایج این تحقیق در نشریه Nature Cell Biology منتشر شده است.