دانشمندان دانشگاه پزشكی وین در تحقیقات خود دریافتند داروهای ضد انعقاد تاثیر بسیاری بر بقای بیماران كرونایی داشته و مدت زمان عفونت را نیز كاهش می‌دهند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از مدیكال اكسپرس، مشكلات لخته شدن خون و عوارض ناشی از آن در بیماران كووید-19 شایع است. اكنون محققان دانشگاه پزشكی وین نشان داده‌اند كه یكی از اعضای گروه داروهای ضد انعقاد نه تنها تاثیر بسیاری بر بقای بیماران كووید-19 دارد، بلكه بر مدت زمان عفونت فعال با ویروس سارس-كوو-2 نیز تاثیر می‌گذارد. نتایج اخیرا در مجله Cardiovascular Research منتشر شده است.
بیماری كرونا (كووید-19) یك بیماری عفونی چند وجهی است. در حالی كه در آغاز همه‌گیری جهانی، فرض بر این بود كه كووید-19 در درجه اول یك بیماری ریه است، اكنون مشخص شده است كه چندین سیستم عملكردی در بدن انسان به دنبال عفونت با پاتوژن سارس-كوو-2 تحت تاثیر قرار می‌گیرند. یكی از این سیستم‌های عملكردی لخته شدن خون است. بیماران مبتلا به كووید-19 خطر افزایش ترومبوز و آمبولی مانند سكته مغزی، انفاركتوس ریوی یا میوكارد و حتی ترومبوز ورید عمقی را دارند. استفاده از دارو‌هایی كه انعقاد خون را مهار می‌كنند از ژوئیه 2020 بخشی از دستورالعمل‌های درمانی برای كووید-19 بوده است.
آلیس آسینگر، رهبر گروه در مؤسسه بیولوژی عروقی و تحقیقات ترومبوز در دانشگاه پزشكی وین و آخرین نویسنده این نشریه می‌گوید: انعقاد مشاهده‌شده در بیماران كووید-19 جدید است و از بسیاری جهات با مشكلات انعقادی شناخته شده قبلی متفاوت است. كواگولوپاتی مرتبط با كووید-19 ویژگی‌هایی را نشان می‌دهد كه اگرچه تا حدی با سایر بیماری‌های انعقادی قابل مقایسه است، اما نمی‌توان آن‌ها را به طور كامل توضیح داد، بنابراین، گروه آلیس آسینجر در بهار 2020، در مرحله اولیه همه‌گیری، شروع به جستجوی توضیحی برای این شرایط فرعی كووید-19 كردند.
در یك تجزیه و تحلیل چند مركزی از بیماران كووید-19 در وین، لینز و اینسبروك، این گروه مشاهده كردند كه انعقاد ناشی از كووید-19 منحصرا در بیمارانی كه نیاز به مراقبت‌های ویژه دارند یا در بیمارانی كه در نتیجه كووید-19 جان خود را از دست می‌دهند، رخ می‌دهد. اگرچه داروهای ضد انعقاد بقای بیماران كووید-19 را بهبود می‌بخشد، اما هیچ تاثیری بر فرآیند‌های ایمنی مرتبط با انعقاد خون (ایمونوترومبوز) ندارند.
بررسی‌ها نشان داد كه دوره عفونت فعال سارس-كوو-2 در بیماران تحت درمان با هپارین با وزن مولكولی پایین، رایج‌ترین داروی ضد انعقاد، كاهش می‌یابد. در بیمارانی كه این دارو را دریافت می‌كنند، زمان عفونت به طور متوسط 4 روز كمتر از بیمارانی است كه با هپارین با وزن مولكولی كم درمان نمی‌شوند.
دیوید پریرا گفت: هپارین با وزن مولكولی پایین ممكن است تاثیر مستقیمی بر روی بیماری داشته باشد. داده‌های تجربی نشان می‌دهند كه هپارین می‌تواند توانایی سارس-كوو-2 را برای اتصال به سلول‌ها مهار و در نتیجه از آلوده شدن آن‌ها جلوگیری كند.
این مشاهدات در چارچوب همكاری نزدیك بین سه بیمارستان درگیر و همچنین از طریق تبادل فعال بین محققان پایه و پزشكان انجام شد.
