همه‌گیری كرونا به دلیل تنهایی اجباری كه به دنبال داشت، برای برخی تبدیل به یك فرصت شد.
به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از مدیكال اكسپرس، تحقیقات جدید نشان می‌دهد زمان تنهایی در طول همه‌گیری منجر به تاثیرات مثبت بر رفاه در تمام سنین شده است.
مطالعه بیش از 2000 نوجوان و بزرگسال كه امروز در Frontiers in Psychology منتشر شد، نشان داد كه بیشتر افراد از تنهایی اجباری ناشی از همه گیری بهره خوبی برده‌اند.
همه گروه‌های سنی اثرات مثبت و منفی تنهایی را تجربه كردند. با این حال، محققان دریافتند توصیف اثرات بیشتر تنهایی بیشتر از اثرات منفی آن بوده است. به طور متوسط، نمرات رفاه زمانی كه شركت كنندگان تنها بودند، 5 از 7 در تمام سنین، از جمله نوجوانان 13-16 ساله بود.
برخی از شركت كنندگان در مطالعه در مورد بدتر شدن خلق و خو یا رفاه صحبت كردند، اما بیشتر آن‌ها تجربیات خود را از تنهایی بر حسب احساس، شایستگی و احساس خودمختاری توصیف كردند. 43 درصد از همه پاسخ دهندگان ذكر كردند كه تنهایی شامل فعالیت‌ها و تجربیات شایستگی است، زمانی كه صرف مهارت‌ها و فعالیت‌ها می‌شود و این در تمام سنین ثابت بود. در همین حال، خودمختاری (ارتباط با خود و اتكا به خود) یك ویژگی مهم به ویژه برای بزرگسالان بود كه دو برابر بیشتر از شركت كنندگان نوجوان به آن اشاره كردند.
بزرگسالان در سن كار بیشترین تجارب منفی را ثبت كردند و تعداد بیشتری از شركت‌كنندگان به بهزیستی مختل (35.6% در مقابل 29.4% در نوجوانان و 23.7% در بزرگسالان مسن‌تر) و خلق منفی (44% در مقابل 27.8% در نوجوانان و 24.5% در بزرگسالان مسن‌تر) اشاره كردند. تجارب بیگانگی یا هزینه عدم تعامل با دوستان، در میان نوجوانان دو برابر بیشتر از بزرگسالان (7 ٪) بود (حدود یك نفر از هر هفت، یا 14.8 ٪).
دكتر نتا واینستین، دانشیار روانشناسی در دانشگاه ریدینگ و نویسنده اصلی مقاله گفت: مقاله ما نشان می‌دهد جنبه‌های تنهایی، روشی مثبت برای توصیف تنها بودن، در تمام سنین به‌عنوان مزایایی برای رفاه ما شناخته شده است. عقل متعارف این است كه نوجوانان به طور كلی دریافتند كه همه گیری یك تجربه منفی است، اما ما در مطالعه خود می‌بینیم كه چگونه مولفه‌های تنهایی می‌تواند مثبت باشد.
او گفت: ما این تحقیق را در تابستان 2020 انجام دادیم كه مصادف با پایان اولین قرنطینه ملی در انگلیس بود. ما می‌دانیم كه بسیاری از مردم با سرگرمی‌ها و علایق خود دوباره ارتباط برقرار كردند یا به طور فزاینده‌ای از طبیعت در پیاده روی و دوچرخه سواری در آن زمان و آن عناصر قدردانی كردند. آنچه ما به عنوان انگیزه خودتعیین كننده توصیف می‌كنیم، جایی كه انتخاب می‌كنیم زمانی را به تنهایی برای خود بگذرانیم، ظاهرا جنبه مهمی از رفاه مثبت است.
واینستین گفت: دیدن بزرگسالان در سن كار تجربه بهزیستی مختل شده و خلق و خوی منفی ممكن است در واقع با بیماری همه گیر مرتبط باشد كه توانایی ما برای یافتن تنهایی آرام را كاهش می‌دهد.
نتایج حاصل از مجموعه‌ای از مصاحبه‌های عمیق است كه در آن شركت‌كنندگان به سؤالات باز در مورد تجربیات خود از تنهایی پاسخ دادند. تیم محققان پاسخ‌ها را كدگذاری كردند تا تجربیات مشترك را بیابند؛ آن‌ها داده‌های كمی را در مورد دو جنبه از رفاه مرتبط با تنهایی، انگیزه خود تعیین‌كننده (انتخاب صرف وقت در تنهایی) و خلق و خوی آرام اندازه‌گیری كردند.
محققان تاكید می‌كنند یافته‌ها از یك مرحله از همه‌گیری كووید-19 در تابستان 2020 گرفته شده است و توصیه می‌كنند كه داده‌های بعدی به تجربیات تنهایی در طول دوره‌های چالش‌برانگیز مانند این دوره و همچنین دوره‌های رایج‌تر كه در آن احتمال بروز تنهایی روزانه اجباری می‌رود، باشد.
