عوامل ژنتیكی بر شدت درگیری كرونا تأثیر گذارند؟

به گزارش حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، عوامل ژنتیكی موروثی می‏‌توانند بر شدت درگیری كووید 19 تأثیر بگذارند، براین اساس این بدن شماست كه تصمیم می‏‌گیرد چقدر درگیر كووید 19 شود اما توضیح مولكولی كه این ارتباط ژنتیكی را توضیح دهد، هنوز نامشخص است.

دفاع ضد ویروسی درون سلولی می‌‏تواند از تكثیر ویروس‏ ها جلوگیری كرده و از شدت بیماری بكاهد. برای درك بهتر دفاع‏ های ضد‏ویروسی مربوط به كووید 19، در این پژوهش، از غربالگری بیان ژن تحریك شده با اینترفرون استفاده كردند تا مشخص شود كه OAS1، از طریق RNase L، SARS CoV 2 را به ‏شدت مهار می‌‏كند.

نكته مهم این است كه در بیماران بستری، بیان OAS1 در برابر درگیری شدید كووید 19 محافظت می‏‌كند و این نشان می‏‌دهد كه این دفاع ضد‏ویروسی، جزو اصلی یك پاسخ ضدویروسی محافظ است. فاكتور OAS1 پرنیله ممكن است نمونه ه‏ای از چنین دفاعی باشد، در حالی كه OAS1 قبل از اتصال به ساختار‌های داخل غشایی مورد هدف قرار می‏‌گیرد كه در آن به صورت آزمایشگاهی فعالیت ضد SARS CoV 2 را آغاز می‏‌كند.

نكته مهم این است كه بیماران بستری كووید 19، فاقد رونویسی p46 دارای نتایج بالینی بدتری نسبت به افرادی بودند كه OAS1 قبل از اتصال بیان كردند. از آنجا كه p46 ممكن است حساسیت به عفونت SARS CoV 2 را كاهش دهد، میلیارد‌ها نفر كه قادر به بیان OAS1 قبل از اتصال نیستند، ممكن است انسان را نسبت به انتقال مستقیم گونه‏ های سیركوویروس از خفاش‏‌های نعل اسبی به طور مستقیم آسیب‏ پذیر كنند.

شناسایی مكان‏‌های موجود در RNA‌های ویروسی و میزبان كه توسط OAS1 محدود شده بودند، نشان می‌‏دهد كه حسگر OAS1 چقدر انتخابی است. تعداد كمی از RNA‌های میزبان توسط OAS1 متصل شده بودند و علیرغم تكرار از طریق واسطه dsRNA، اكثر سایت‏ها در ژنوم SARS CoV 2 از تشخیص توسط OAS1 فرار كردند.

ویژگی هدف قابل توجه OAS1 احتمالاً ضروری است، زیرا OAS1 امتداد نسبتاً كوتاهی از dsRNA را حس می‏‌كند و یك سنسور با تشخیص كمتر توسط RNA‌های سلولی به طور نامناسب فعال می‏‌شود.