شركت توئیتر با بررسی پیام‌های كاربران، روند تاثیر رسانه‌های اجتماعی بر نحوه مواجهه بهداشتی با ویروس كرونا را مورد بررسی قرار داد.
به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از مدیكال اكسپرس، شش روش خطر ابتلا به كووید-19 در مراحل اولیه همه گیری در رسانه‌های اجتماعی بیان شد.
محققان UCI با تشخیص استفاده گسترده از توئیتر به عنوان منبع اصلی اخبار برای عموم آمریكایی، به دنبال بررسی چگونگی بیان توئیت‌های مربوط به ماسك‌ها در مورد خطر ابتلا به كووید-19 در پنج ماه اول همه گیری بودند.
تجزیه و تحلیل آن‌ها سابقه واكنش جامعه آمریكایی به خطر كووید-19 را در طول زمان توصیف كرد و نشان داد كه درك ریسك در محدوده بسیار گسترده‌تری نسبت به ریسك منطقی عینی بیان شده است. اگرچه بخش كوچكی از توئیت‌های ماسك در مورد راه‌های انتقال كووید-19 و اثربخشی ماسك بحث كردند، اما بیشترین توئیت‌های ماسك درباره رفتار‌های مربوط به ماسك دیگران صحبت كردند. این یافته نشان دهنده تجربیات اجتماعی است كه در ایجاد خطر ابتلا به كووید-19 نقش دارد و به نوبه خود ممكن است رفتار را برانگیزد.
توئیتر نگاهی اجمالی به نحوه احساس خطر كاربران در طول همه گیری انداخت. نتایج مطالعه نشان داد كه كاربران معانی زیادی را در سطوح مختلف از جنبه‌های ارتباطی (به عنوان مثال رفتار دیگران در محل كار) گرفته تا دستورالعمل‌ها و سیاست‌های دولت ارائه دادند. این یافته‌ها نشان می‌دهد پیام‌های بهداشت عمومی با تمركز تنها بر افزایش شدت و تهدید، پاسخ مطلوب را نمی‌دهد. در عوض یك رویكرد پیام رسانی سلامت عمومی كه بر هویت اجتماعی یا گروهی تاكید می‌كند، یا رویكردی كه پیام‌های نقاب را از مسئولیت فردی دور می‌كند تا بر سیاست محل كار تاكید كند، با توجه به پیام‌های مختلط كه در سطح فردی رخ می‌دهد، می‌تواند موفقیت بیشتری در پذیرش داشته باشد.
این مطالعه به رهبری سوئلن هاپر، نویسنده و استادیار بهداشت، اجتماع و رفتار در برنامه دانشگاه كالیفرنیا در بهداشت عمومی، نقش مهمی را ایفا می‌كند كه رسانه‌های اجتماعی در زمینه واكنش‌های زمان واقعی به بحران‌های بهداشت عمومی ایفا می‌كنند. همچنین به توضیح روش‌های عملكرد رسانه‌های اجتماعی برای تقویت و كاهش ریسك می‌پردازد. یافته‌ها در PLOS One منتشر شده است.
تیم تحقیق محتوای بیش از 7000 توئیت در مورد استفاده از ماسك را كه تقریبا 6300 كاربر منحصر به فرد را از ژانویه تا جولای 2020 نشان می‌داد، تجزیه و تحلیل كرد، زمانی كه درك در مورد خطر همه گیری هنوز در حال تكامل بود و زمانی كه فقط مداخلات غیردارویی مانند استفاده از ماسك در دسترس بود. كاهش خطر آن‌ها علاوه بر مشاهده افزایش توئیت‌های مربوط به استفاده از ماسك در دوره پنج ماهه، شش روش را كشف كردند كه در آن‌ها درك خطر كووید-19 توسط مردم بیان شد:
شدت: توئیت‌های ماسك كه تصورات خطر ابتلا به كووید-19 را افزایش می‌دهد با به اشتراك گذاشتن گزارش‌هایی از افزایش بستری‌ها، ICUها در ظرفیت، مرگ، نقاط پرخطر جغرافیایی و احتكار ماسك بیان شد. توئیت‌های كاربران كه شدت خطر را كم اهمیت می‌كند موارد كووید-19 را با آنفلوانزا یا تصادفات رانندگی مقایسه می‌كند.
چه كسی در معرض خطر است: توئیت‌ها اغلب شامل داستان‌های شخصی برای بیمار شدن و حكایاتی از تجربه خانواده و دوستان با این ویروس است. توصیف تجربیات شخصی بسته به اینكه آیا حكایت شخصی پیامد‌های منفی یا بدون علامت كووید-19 را بیان كرده است، تصورات خطر را كم اهمیت جلوه داد.
اثربخشی ماسك: كاربران با به اشتراك گذاشتن نظرات شخصی و شواهد حدیثی در مورد نحوه انتشار ویروس، در مورد اثربخشی ماسك‌ها بحث كردند.
مشروعیت بخشیدن به خطر ابتلا به كووید -19: كاربران از طریق توئیت‌ها به اظهارات و سیاست‌های مقامات منتخب و مقامات بهداشت عمومی مانند مراكز كنترل و پیشگیری از بیماری‌ها و سازمان جهانی بهداشت واكنش نشان می‌دهند.
دستورالعمل‌ها و سیاست‌های ماسك: كاربران با استناد به دستورالعمل‌ها و اظهارات ضد و نقیض مقامات منتخب، سردرگمی و سرخوردگی خود را از پیام‌های متناقض بهداشت عمومی ابراز كردند.
استفاده استفاد ه از ماسك از سوی دیگران: در آنچه بیشترین تووئیت‌های ماسك را تشكیل داده است، كاربران رفتار استفاده از ماسك را در زمینه زندگی روزمره توصیف كرده‌اند (به عنوان مثال، استفاده از ماسك هنگام تردد به محل كار، مسافرت و شركت در فعالیت‌های اجتماعی).
یافته‌های مطالعه همچنین نشان داد كه چگونه ادراك خطر در طول زمان پویاست. به عنوان مثال، در مراحل اولیه همه گیری بحث‌هایی در مورد افرادی كه در معرض خطر هستند ، مطرح بود.
