به گفته محققان، اختلال شناختی ناشی از كووید19 شدید شبیه به آسیب بین 50 تا 70 سالگی به مغز بوده و معادل از دست دادن 10 امتیاز IQ است.
نتایج این مطالعه نشان می‌دهد كه اثرات ناشی از كووید 19 هنوز پس از گذشت بیش از شش ماه از بیماری حاد قابل تشخیص است و بهبودی در بهترین حالت تدریجی است.
شواهد فزاینده‌ای وجود دارد كه نشان می‌دهد كووید 19 می‌تواند باعث مشكلات پایدار شناختی و سلامت روان شود، به طوری كه بیماران بهبودیافته علائمی از جمله خستگی، مه مغزی، مشكل در یادآوری كلمات، اختلالات خواب، اضطراب و حتی اختلال استرس پس از سانحه را ماه‌ها پس از آن گزارش می‌كنند.
نتایج مطالعه محققان نشان داد كه حدود یك نفر از هر هفت نفری كه مورد بررسی قرار گرفتند، 12 هفته پس از مثبت شدن تست كووید 19 شأن، علائمی شامل مشكلات شناختی را گزارش كردند.
در حالی كه حتی موارد خفیف می‌تواند منجر به علائم شناختی پایدار شود، بین یك سوم تا سه چهارم بیماران بستری در بیمارستان گزارش می‌دهند كه هنوز سه تا شش ماه بعد، از علائم شناختی رنج می‌برند.
برای بررسی جزئیات بیشتر این ارتباط، محققان داده‌های 46 فردی را كه در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان به خاطر كووید 19 بستری شدند، تجزیه و تحلیل كردند.
این افراد به طور متوسط شش ماه پس از بیماری حاد خود از جنبه‌های مختلف توانایی‌های ذهنی مانند حافظه، توجه و استدلال ارزیابی شدند، تحت آزمایش‌های شناختی كامپیوتری دقیق قرار گرفتند و مقیاس‌های سنجش اضطراب، افسردگی و اختلال استرس پس از سانحه نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌های آنها با گروه‌های كنترل همسان مقایسه شد.
بازماندگان كووید 19 نسبت به جمعیت كنترل همسان دقت كمتری داشتند و زمان‌های پاسخ شأن آهسته‌تر بود و این نقایص زمانی كه بیماران شش ماه بعد مورد بررسی قرار گرفتند هنوز قابل تشخیص بود. این اثرات برای كسانی كه به تهویه مكانیكی نیاز داشتند بیشتر بود.
با مقایسه بیماران با 66,008 نفر از افراد عمومی، محققان تخمین می‌زنند كه میزان زوال شناختی به طور متوسط مشابه با افزایش 20 سال سن، بین 50 تا 70 سال است و این معادل از دست دادن 10 نمره IQ است.
در حالی كه اكنون به خوبی ثابت شده است افرادی كه از بیماری شدید كووید 19 بهبود یافته‌اند، می‌توانند طیف گسترده‌ای از علائم سلامت روان نظیر افسردگی، اضطراب، استرس پس از سانحه، انگیزه پایین، خستگی، خلق و خوی پایین و خواب آشفته داشته باشند، تیم تحقیق دریافتند كه شدت بیماری حاد در پیش‌بینی نقص‌های شناختی بهترین راه است.
نمرات و زمان واكنش بیماران با گذشت زمان شروع به بهبود كرد، اما محققان می‌گویند كه هر گونه بهبودی در قوای شناختی در بهترین حالت تدریجی بوده و احتمالاً تحت تأثیر تعدادی از عوامل از جمله شدت بیماری و تأثیرات عصبی یا روانی آن قرار می‌گیرد.
