از دست دادن سلامت ماهیچه‌ها، توانایی تنفس، تحرك و انرژی می‌تواند بعد از ابتلا به بیماری كووید همچنان ادامه داشته باشد.
نیازهای بهبودی فردی با توجه به بیمار و دوره كووید-19 وی متفاوت است اما موارد سلامتی عمده‌ای كه اغلب تحت تاثیر قرار می‌گیرند شامل بازیابی توده عضلانی و قدرت، استقامت فیزیكی، ظرفیت تنفس، وضوح ذهنی، رفاه عاطفی و سطح انرژی روزانه است كه برای بیماران كووید طولانی مهم درنظر گرفته می‌شود.
بهبودی از بیماری كووید- 19 می‌تواند برای چندین هفته یا حتی ماه‌ها پس از پایان بیماری ادامه داشته باشد و این اثرات در بیماری طولانی‌مدت و یا خفیف نیز مشاهده شده است.
نتایج تحقیقات نشان می‌دهد كه بیماران می‌توانند تا 30 درصد از توده عضلانی خود را در 10 روز اول پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه از دست بدهند.
محققان اظهار كردند: بیماران بستری‌شده به دلیل بیماری كرونا، حداقل دو هفته در بیمارستان هستند، در حالی كه بیماران در آی‌سی‌یو، حدود یك ماه و نیم را در آنجا سپری می‌كنند.
محققان راهبردهایی برای حفظ عضلات، قدرت و سلامت كلی افراد عنوان كردند كه شامل موارد ذیل است.
آنان توصیه كردند: تا می‌توانید حركت كنید و تغذیه را در اولویت قرار دهید. پیاده‌روی، انجام كارهای روزمره زندگی مانند حمام كردن و لباس پوشیدن همچنین تمرینات ساختاری مانند دوچرخه‌سواری مفید هستند.
پروتئین برای ساخت، ترمیم و حفظ عضله همچنین برای حمایت از تولید آنتی‌بادی‌ها و سلول‌های سیستم ایمنی مورد نیاز است. متاسفانه، مصرف پروتئین در بیماران كووید-19 اغلب كمتر از میزان توصیه شده است. محققان می‌گویند: در صورت امكان، 25 تا 30 گرم پروتئین در هر وعده غذایی را با خوردن گوشت، تخم‌مرغ و لوبیا یا استفاده از مكمل‌های غذایی خوراكی در نظر بگیرید.
آنان اظهار كردند: ویتامین آ، سی، دی و ای برای عملكرد سیستم ایمنی حیاتی هستند و در سلامت و انرژی عضلات نیز نقش دارند. توصیه می‌شود كه شیر، ماهی‌های چرب، میوه‌ها و سبزی و سایر گیاهان مانند آجیل، دانه‌ها و لوبیا را در رژیم غذایی خود بگنجانید.
در صورت ابتلا به كووید طولانی‌مدت، خستگی ادمه دارد و باید برای كاهش آن تحمل داشته باشیم. البته برای شروع می‌توانیم كارها را به چند دسته تقسیم كنیم تا خستگی بر فرد غلبه نكند.
تمرینات تنفسی بخشی استاندارد بهبودی هستند. تمرینات هوازی، مانند دوچرخه ورزشی، بخشی از یك رویكرد جامع برای افزایش ظرفیت تنفس، آمادگی كلی و استقامت است.
با گذشت زمان همه‌گیری، مشخص شد كه مشكلات ریوی مداوم می‌تواند برنامه‌های بهبودی طولانی‌مدت را پیچیده كند. پزشكان با توجه به تغییرات فیزیكی یا شناختی، مسائل عملكردی یا علائم خستگی باید احتمالات غیر كووید را رد كنند و باید ارزیابی كامل در همه موارد ایجاد شود تا بیمار به بهبودی دست یابد.
