یك مطالعه جدید نشان می‌دهد كه شاید بتوان درمان بیماری ناشی از سویه‌های جدید ویروس كرونا را در ارگانیسم‌های دریایی كشف كرد.
یك پژوهش جدید، ویژگی‌های كلیدی سویه اُمیكرون را برجسته كرده و ظرفیت منابع دریایی تجدیدپذیر را برای مقابله با بیماری كووید 19 مورد بررسی قرار داده است.
از میان همه سویه‌های "كروناویروس سندروم حاد تنفسی 2" (SARS-CoV-2)، جدیدترین سویه كه به نام اُمیكرون شناخته می‌شود، دارای بیشترین تعداد جهش است كه توانایی بهبود یافته‌ای را برای آلوده كردن میزبان‌ها، انتقال یافتن بین آن‌ها و همچنین جلوگیری از محافظت ایمنی، به ذرات ویروسی می‌بخشد.
اُمیكرون نیز مانند سایر سویه‌ها، از دامنه اتصال گیرنده گلیكوپروتئین خوشه‌ای برای دسترسی به سلول‌های انسانی استفاده می‌كند تا به "آنزیم 2 مبدل آنژیوتانسین" (ACE2) متصل شود. این مسیری است كه بیشترین امیدبخشی را برای توسعه دارو دارد.
روش‌های درمانی جدید برای كووید 19 به تازگی در حال ورود به بازار هستند و بسیاری از آن‌ها هنوز در مراحل توسعه بالینی به سر می‌برند. منابع دریایی، فعالیت قابل توجهی را در برابر سلول‌های سرطانی، ویروس‌ها و باكتری‌ها دارند. بنابراین، توانایی آن‌ها برای متوقف كردن یا درمان عفونت ویروسی اُمیكرون، یك روش پژوهشی امیدواركننده برای پیگیری است.
به طور ویژه می‌توان گفت منابع دریایی مانند اسفنج‌ها نسبت به تركیبات مصنوعی، بسیار سودمند هستند؛ زیرا آن‌ها با محیط زیست سازگار هستند، از نظر متابولیكی سازگار می‌شوند، سموم كمی را در بر دارند یا حتی بدون سموم هستند.
تركیبات دریایی
تمایل تركیبات دریایی به مهار ویروس و مداخله در چندین مرحله از چرخه حیات ویروس باعث می‌شود كه آن‌ها در مقایسه با داروهای كنونی مانند رمدسیویر، سودمندتر باشند. هدف قرار دادن آنزیم‌هایی مانند "RdRp" و پروتئاز اصلی و نواحی حفاظت‌شده در دامنه اتصال گیرنده، روش‌های امیدواركننده‌ای برای مقابله با انواع ویروسی در حال ظهور هستند.
یكی از نمونه‌های قابل توجه، تركیباتی مانند پلی‌فسفات معدنی و بروموتیروزین‌های طبیعی هستند كه مشخص شده مكانیسم‌های متعددی را در برابر كرونا و سایر ویروس‌ها دارند. علاوه بر این، متابولیت‌های تولیدشده توسط ارگانیسم‌های دریایی ممكن است از ورود ویروس، تكثیر آن و تولید پروتئین جلوگیری كنند؛ بنابراین چرخه حیات ویروس را به طور كامل متوقف می‌كنند.
علاوه بر این، لامبدا - كاراگینان (lambda-carrageenan)، یك پلی‌ساكارید موجود در جلبك‌های قرمز است كه می‌تواند از تكثیر ویروس آنفلوآنزا و كرونا جلوگیری كند. پژوهش‌ها نشان داده‌اند كه لامبدا-كاراگینان چگونه می‌تواند ورود ویروس و تولید پروتئین ویروسی را عمدتا با متوقف كردن رونویسی و انتقال پروتئین‌ها متوقف كند.
یك پژوهش جدید، تركیبات زیست‌فعال طبیعی را در تعداد زیادی از گونه‌های جلبك دریایی به عنوان مهاركننده‌های قوی سویه اُمیكرون شناسایی كرده است.
با در نظر گرفتن همه موارد، نسبتا واضح است كه تركیبات گوناگون جلبك دریایی و متابولیت‌های موجود در سایر ارگانیسم‌های دریایی ممكن است در برابر سویه اُمیكرون مؤثر باشند.
چالش‌های پیش رو
توسعه داروها از منابع دریایی یقینا چندین چالش قابل توجه را به همراه دارد. نخست این كه اگرچه این تركیبات در مقیاس كوچك، با محیط زیست سازگار هستند؛ اما تولید در مقیاس بزرگ ممكن است اثر معكوس داشته باشد و به اكوسیستم آسیب برساند.
علاوه بر این، بیشتر پژوهش‌هایی كه از منابع دریایی برای درمان كووید 19 و سایر عوامل ویروسی استفاده كرده‌اند، در شرایط آزمایشگاهی انجام شده‌اند. بنابراین، ما اطلاعاتی در مورد كارآیی و ایمنی آن‌ها به صورت درون‌تنی نداریم؛ چه رسد به آزمایش‌های بالینی كه فعالیت ضد ویروسی واقعی آن‌ها را تایید كنند.
گام‌های آینده و پیامدهای آن‌ها
حتی با وجود این‌كه دانش قابل توجهی در مورد تفاوت سویه اُمیكرون با سایر سویه‌ها وجود دارد، پیش از این كه بتوانیم تركیبات جدیدی را بر اساس منابع دریایی معرفی كنیم، باید به بسیاری از پرسش‌ها پاسخ داده شود. همچنین، نگرانی دیگری نیز در رابطه با ظهور احتمالی سایر سویه‌های ویروسی وجود دارد.
پژوهشگران در مقاله این پژوهش خاطرنشان كردند توسعه تركیبات طبیعی به دست آمده از منابع دریایی به خاطر مكانیسم‌های چندوجهی و نتایج امیدواركننده در شرایط آزمایشگاهی، در برابر انواع در حال تكامل كرونا سودمند است.
واضح است كه دوزهای تقویت‌كننده واكسن در مقابله با سویه اُمیكرون، بسیار سودمند هستند؛ اما چندین پژوهش نشان داده‌اند كه ویروس در حال تكامل ممكن است از واكنش ایمنی میزبان فرار كند. در نتیجه، روزنه‌ای برای استفاده از تركیبات موجود در ارگانیسم‌های دریایی به روی ما باز می‌شود.
