روانشناس گفت:شكستها ما را با قدرتی مواجه می‌كنند و از یك نواختی دور می‌كنند تا بتوانیم در مسیر زندگی قدم بزنیم و اگر زندگی بدون شكستها بود لذت رسیدن به اهداف وجود نخواهد داشت.
به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری فارس، مژده شریعتمداری، روانشناس در برنامه «صبح پارسی» شبكه جام جم درباره راهكارهای امیدوارانه زندگی كردن و مبارزه با ناامیدی صحبت كرد،گفت: اینكه از امید و امیدواری صحبت كنیم باید به دنبال مهارت‌های اصیل و كاربردی باشیم.
وی ادامه داد: امید را می‌توان از باغبان آموخت كه نگران خزان و اینكه دانه او چقدر می‌خواهد شكوفا بماند نیست بلكه او به كار خودش ادامه می‌دهد و امید به ثمره زحماتش دارد. یكی از مهارت‌های كاربردی در امیدواری تاب آوری است؛ اینكه بدانیم تاب آوری كجای زندگی ما قرار می گیرد.
شریعتمداری افزود:تاب اوری در مفهوم اصلی به معنای قدرت بلند شدن است كه در مسیر بتواند در مقابل چالش‌های پیش رویش بایستد و بعد از همه آنها دوباره به زندگی عادی‌اش ادامه دهد.
این روانشناس تصریح كرد: باید گاهی از خودمان بپرسیم كه به انعطاف پذیری خودمان در مقابل تغییرات زندگی چه نمره‌ای می‌دهیم و با این روش به خودمان تلنگر بزنیم كه هر چه نمره ما كمتر باشد تاب آوری كمتری را تجربه می‌كنیم و هرچه تاب آوری كمتری داشته باشیم بیشتر ناامید هستیم.
شریعتمداری گفت: در مسیر امیدوارانه زندگی كردن اتفاقاتی رخ می‌دهد كه باب میل ما نیست و مسیر ما را تغییر می‌دهد اما باید قدرت و مهارتی داشته باشیم كه بتوانیم با قدرت دوباره آغاز كرده و به مسیرمان ادامه دهیم.
وی افزود: باید اراده مان را از دست ندهیم، هدف و ارزشمندی آن را فراموش نكنیم، قدرت خردمندانه زیستن را داشته باشیم و راهكارهای نوآورانه داشته باشیم و پرسش‌های راهگشا داشتن را فراموش نكنیم.
این روان شناس عنوان كرد:ممكن است لحظاتی از زندگی ما فروبستگی باشد اما این موضوع مهم است كه ما مانند باد بهاری این گره‌ها را از زندگی مان باز كنیم. باید تلاش كنیم كه زندگی‌مان را سرشار از امید كنیم و احتمالا در اطرافیان ما هم از این موضوع تاثیر می‌گیرند.
شریعتمداری ادامه داد: تاب آوری به ما كمك می‌كند كه هدف ما لغزان نباشد و اگر ناامیدی به سراغ ما آمد با تاب آوری آن را رفع كنیم. تاب آوری به ما كمك می كند كه اگر هدف ما به دلایلی چالشی برایش به وجود آمد كه مجبور شدیم در زمان دیگر و یا از مسیر دیگری به آن برسیم پا پس نكشیم و همچنان به مسیر خودمان ادامه دهیم.
وی درباره مهارت‌های تاب آوری در زندگی اظهار داشت: تاب آوری چندین مهارت دارد كه یكی از اولین آنها اجتناب از واكنش به عنوان قربانی است. تاب آوری به ما می‌گوید اگر مدام احساس كنیم اجتماع، محیط و افراد دیگر مانع از پیشرفت ما شده اند آدم تاب آوری نیستیم و توان مقابله با موانع را نداریم.
این روانشناس یادآور شد: درست است كه شرایط بیرونی تاثیر زیادی دارند اما رویكرد ما نسبت به آن عوامل باعث می‌شود كه ما از رسیدن به اهداف خود دست نكشیم.
شریعتمداری گفت:دومین مهارت عبور از احساسات منفی است. همه ما با احساسات منفی رو به رو می شویم اما باید قدرت این را داشته باشیم كه بتوانیم از این احساسات به درستی عبور كنیم.
وی متذكر شد: مهم این است كه از آن اتفاق ناگوار به درستی و با روشنگری و دید درست عبور كنیم. بسیاری از افراد سالها در سوگ خود می‌مانند و این موضوع می‌تواند آسیب رسان باشد. هرچقدر فرد توان عبور از این احساسات را بیشتر داشته باشد توان تاب آوری و امید بیشتری خواهد داشت.
این روانشناس تصریح كرد: هر لحظه‌ای كه در مسیر یك هدف ارزشمند قدم برمی‌داریم احساس امیدواری می‌كنیم. تاب آوری به ما كمك می‌كند كه اگر شب را با حالت منفی خوابیده‌ایم بازهم آنها را بپذیریم و صبح امیدوارانه‌ای را آغاز كنیم.
شریعتمداری ویژگی‌های هدف صحیح را تشریح كرد و افزود:بسیاری از مواقع درگیر امیدهای واهی می‌شویم تشخیص اصالت و كارآمدی هدف به این صورت است كه در هدف گذاری باید هدف واضع، شفاف و مشخص باشد و بتوانیم به صورت واضح آن را تعریف كنیم.
وی گفت:هدف ما باید قابل دسترس بودن و زمینه‌های آن برایمان مشخص باشد، واقع بینانه و زمان دار باشد. افراد بازه زمانی را برای اهدافشان مشخص نمی‌كنند و به همین دلیل موفقیتشان گاهی به تعویق می‌افتد.
این روانشناس با تاكید بر ضرورت قدرت ایستادن بعد از شكستها بیان كرد: برای مواجهه با شكستها باید با هنر عبور از شكستها همراه باشد و مجموعه‌ای هستند كه ما را به زندگی امیدوار می‌كنند.
شریعتمداری ادامه داد: یكی از تمرینات برای رهایی از ناامیدی در برخی از مواقع، تجسم رویدادها به همراه یك دورنما است. وقتی دچار شكست و فقدان می‌شویم فكر می‌كنیم همیشه قرار است در آن بمانیم؛در صورتی كه اگر به این فكر كنیم كه آن اتفاق چه بازه زمانی از عمر ما را شامل می‌شود.
وی متذكر شد:اولین قدم برای فاصله گرفتن از آن غم است و باید بدانیم كه سال‌های طولانی را در زندگی پیش رو داریم كه باید آنها را بسازیم و با رسیدن غم ها همه چیز تمام نمی‌شود. به این فكر كنیم كه اگر فقط یك كار بتوانیم برای عبور از مشكلمان انجام دهیم آن كار چیست.
این روانشناس افزود: در سطح اجتماعی هنجارها و قوانینی داریم كه درست و غلط را به ما نشان می دهد. به علاوه باید دانش ما به همراه كاری كه می‌خواهیم انجام دهیم باشد تا بتوانیم اهداف درست را برای خود قرار دهیم. همچنین قرار نیست با یك انتخاب همه زندگی خودمان را دچار چالش كنیم و راهی را باید برای موانعی كه در مسیر برایمان پیش می‌آید بگذاریم.
شریعتمداری اظهار داشت: زندگی و آینده هیچ چیز قطعی ندارد و این یكی از راه‌های معنوی زیستن است. زندگی قرار نیست همیشه طبق چیزی كه ما فكر می‌كنیم پیش برود و هرروز آن چالشی است برای اینكه قدرت روحی ما و ظرفیت تصمیم گیری ما سنجیده شود و ما را برای رشد و كمال آماده كند.
وی عنوان كرد: اینكه ما اراده كنیم به هدفمان برسیم بسیار مهم است اما كافی نیست. این اراده هم به همراه شكستها و دوباره بلند شدن‌ها و قدرت گرفتن‌های است و مهم این است كه ما چه بازی هنرمندانه‌ای مقابل شكستها داشته باشیم.
این روانشناس تصریح كرد:شكستها ما را با قدرتی مواجه می‌كنند و از یك نواختی دور می‌كنند تا بتوانیم در مسیر زندگی قدم بزنیم و اگر زندگی بدون شكستها بود لذت رسیدن به اهداف وجود نخواهد داشت.
شریعتمداری راه‌هایی را برای مبارز با ناامیدی برشمرد و گفت: بخشی كه ناامیدی سراغ ما می‌آید ناشی از باورهای مخربی است كه خودمان داریم. نمی‌توانم‌ها و یادآوری تجربه‌های تلخ گذشته می‌تواند ناامیدی را در وجود ما افزایش دهد.
وی اضافه كرد:بخش خرابكار درون ما را هیچ چیز به اندازه خردمند درونمان نمی‌تواند ساكت كند. امید اصیل و كاربردی داشتن یكی از روش‌های زندگی خردمندانه است؛ باید با سوالات هوشمندانه و خردمندانه بخش خرابكار درونمان را ساكت كنیم.
این روانشناس یادآور شد: روزهایی كه از فقدان‌هایمان عبوركردیم را برای خودمان پررنگ تر بنویسیم تا به كمك آنها بتوانیم از سختیها عبور كنیم.
