پرسشگری از جمله مهارت های مۆثری است كه راه به پاسخ و یقین می برد و نهادینه كردن این رسم نكو، به معنای دست گیری مخاطبان برای رسیدن به سر منزل مقصود در جاده ی تعلیم و تربیت است.
مدرسه به‌عنوان مهم‌ترین نهاد اجتماعی وظیفه خطیر كشف، رشد و شكوفایی استعدادهای كودكان و نوجوانان را به‌عهده دارد.

به راستی اگر ما بتوانیم فرزندانمان را به مهارت پرسشگری مجهز كنیم و به آن ها بیاموزیم كه طرح پرسش، كلید دست یابی به پاسخ های بزرگ است، راه پر پیچ و خم آموختن را برایشان هموار كرده ایم. زیرا داشتن پرسش، به واقع مجهز كردن ایشان به چراغی است كه با آن می توانند كوره راه های نادانستن را آسوده تر در نوردند. پرسش چراغی است در دست دانش آموزان برای عبور از كوچه های تاریك نادانی تا رسیدن به صبح روشن دانایی. این اعتبار تا بدان جا رسیده است كه منزلت آدمیان را به پرسش هایی می دانند كه در دل و دیده اش موج می زند، نه فقط پاسخ هایی كه در ذهن دارد! بنابراین، این حكمت مشهور كه«علاج دانایی پرسش است»، جای بسی تأمل دارد. واژه ی «علاج» در حكمت فوق به معنای راه چاره است. بدین مفهوم كه چاره ی دانایی، پرسش كردن است. بنابراین باید «پرسید» تا به كامروایی «دانستن» رسید.



به گزارش روابط عمومی رادیو سلامت برنامه"فصل پروانگی" كاری از گروه اجتماعی به تهیه كنندگی پیمان پناهی در روز چهارم خرداد ماه راس ساعت 15:30 به بررسی موضوع اهمیت آموزش پرسشگری به نوجوانان می پردازد.