كارشناس مدیریت نظارت بر مواد غذایی، آشامیدنی، بهداشتی معاونت غذا و داروی دانشگاه علوم پزشكی یاسوج گفت: استرس یك واقعیت انكارناپذیر و یكی از مشكلات عمده زندگی در جوامع صنعتی است كه بسته به فشار روانی و كیفیت انطباق فرد با آن ممكن است منجر به بیماری و یا برعكس به تجربه ای مثبت تبدیل شود.
به گزارش روابط عمومی رادیو سلامت؛ افسانه پژهان، كارشناس مدیریت نظارت بر مواد غذایی، آشامیدنی، بهداشتی معاونت غذا و داروی دانشگاه علوم پزشكی یاسوج افزود: شغل و مسائل شغلی از مهم ترین عوامل ایجاد كننده استرس می باشد و كاركنان یكی از آسیب پذیرترین قشرها در برابر استرس هستند.
وی تاكید كرد: استرس شغلی در جمعیت كاری به طور جدی در حال افزایش می باشد و سازمان بهداشت جهانی از آن به عنوان اپیدمی جهانی نام برده است. طبق تعریف انستیتو ملی ایمنی و سلامت شغلی آمریكا كه در سال 1999 ارائه شده است، استرس شغلی وقتی رخ می دهد كه بین نیازهای شغلی با توانایی ها، قابلیت ها و خواسته های فرد هماهنگی نباشد.
پژوهان ادامه داد: بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، استرس ها دومین علت بروز ناتوانی ها در افراد جامعه هستند. عوامل روانی محیط كار و استرس شغلی برخلاف سایر عوامل زیان آور محیط كار مختص شغل خاصی نیستند و در همه مشاغل به اشكال گوناگون و با درجات متفاوت وجود دارند.
وی خاطر نشان كرد: فشارهای روانی ناشی از شغل از جمله استرس هایی هستند كه اگر بیش از مقدار مجاز شود، نه تنها می توانند سلامت افراد را با ایجاد عوارض جسمی، روانی و رفتاری به مخاطره اندازند، بلكه موجب كاهش كیفیت عملكرد كاركنان، كاهش بهره وری سازمانی و افزایش حوادث نیز می گردند.
پژهان، شیوه های مدیریتی نادرست حاكم بر سازمان، روابط اجتماعی ضعیف با سایر همكاران و مدیران، ساعت كار طولانی و حجم بالای كار و احساس عدم امنیت شغلی و ترس از اخراج شدن را از عوامل استرس زای شغلی در محیط های كاری عنوان كرد و ادامه داد: عدم امكان ارتقای شغلی، نوبت كاری و فقدان استراحت كافی حین كار، وجود فضای فیزیكی و روانی نامطلوب در محیط كار، تبعیض قائل شدن بین كاركنان، عدم وجود حمایت های شغلی، بیمه ای و اجتماعی مناسب، محرومیت های اجتماعی و خانوادگی از دیگر عوامل استرس زا در محیط كار است.
وی یادآور شد: عدم تناسب كار با توانایی ها و مهارت های فردی كاركنان، نداشتن كنترل و قدرت تصمیم گیری در انجام وظایف، عدم توازن بین تلاش فرد و پاداش دریافتی و تغییرات مدیریتی و سازمانی نابجا و یا زودهنگام از دیگر عوامل است.
كارشناس مدیریت نظارت بر مواد غذایی، آشامیدنی، بهداشتی معاونت غذا و داروی دانشگاه علوم پزشكی یاسوج با اشاره به راهكارهای كاهش استرس و ارتقاء سلامت روان در محیط كار گفت: شناسایی، ارزیابی و كنترل عوامل زیان آور در محیط كار، ایجاد جو صمیمیت، همدلی، صداقت، همكاری و احترام متقابل در میان كاركنان، شناسایی استعدادهای بالقوه كاركنان و فراهم ساختن شرایط برای بالفعل شدن و رشد و شكوفایی این استعدادها در حد توان و امكانات محیط كار و شناسایی عوامل مؤثر در كاهش كیفیت عملكرد كاركنان و بهره وری سازمان از جمله این راه كارهاست.
وی فراهم آوردن شرایط لازم برای ارتقاء سطح علمی و كسب مهارت های عملی برای كاركنان، دسترسی و ارجاع به روانشناس یا مشاور سازمان در صورت نیاز برای ایجاد محیط كاری لذت بخش و برانگیزننده، برقراری ارتباط مناسب بین كاركنان و ایجاد جو سازمانی مطلوب در محیط كار و فراهم نمودن حمایت های شغلی، بیمه ای و اجتماعی مناسب به منظور ارتقاء سطح عملكرد كاركنان و رضایت شغلی را در كاهش استرس شغلی موثر دانست.
پژوهان در پایان اظهاركرد: در مجموع می توان گفت كه مسئولین سازمان باید در جهت كاهش استرس های شغلی و ارتقاء سلامت روانی كاركنان، اقدامات مؤثری را انجام داده و به عواملی كه باعث اختلال در سلامت عمومی كاركنان می شود توجه بیشتری مبذول دارند و همچنین با برقراری ارتباط صحیح و مطلوب با كاركنان، حمایت از آنان و ایجاد محیط مناسب برای انجام فعالیت های حرفه ای از استرس های شغلی آنان بكاهند.
