رضا منصوری اظهار كرد: كمرویی در كودكان یكی‌از رفتارهایی است كه در صورت عدم توجه و بررسی دقیق آن ممكن است، آسیب‌های جدی به آینده كودك وارد كند.

وی ادامه داد: كمرویی احساس خجالت ناشی از افراد ناآشنا به ویژه در موقعیت‌های جدید است و توانایی كودك را در انجام یا گفتن آنچه می‌خواهد محدود می‌كند، همچنین مانع از ایجاد ارتباط با همكلاسی‌ها یا همسن و سالانش می‌شود.

منصوری افزود: كمرویی اغلب با اعتماد به نفس پایین ارتباط دارد، همچنین ممكن است یكی‌از علائم اختلال اضطراب اجتماعی و یا اختلالات دیگر روانشناختی باشد و هرچه در سنین پایین‌تر درمان شود، كمتر در شكل گیری شخصیت كودك مشكل ایجاد می‌كند.

این روانشناس با اشاره به این‌كه احساس ناخوشایند كمرویی در سنین مختلف، ناشی از علل متفاوتی است، عنوان كرد: در كودكان زیر هفت سال احساس ناراحتی ناشی از حس شرم نادرست انجام دادن كارهایشان است، در كودكان هفت تا 12 سال احساس خجالت از باورهایی كه از ظاهر خود دارند مثلاً كوتاه بودن قد و یا چاق بودن و در اواخر دبستان بیشتر احساس خجالت در برخورد با دیگران ناشی از پیش‌بینی موقعیت‌های طردكننده و یا تنها ماندن در جمع است.

وی تصریح كرد: كمرویی با نوع خجالتی بودن هم می‌تواند متفاوت باشد، بسیاری از كودكان ممكن است احساس خفیف خجالت در مواجه با غربیه‌ها یا مكان‌های جدید داشته باشند، كه به راحتی برطرف می‌شود؛ اما كودكان كمرو، احساس خجالت همراه با اضطراب در مواجه با افراد غریبه دارند و گاهی این ترس به حدی زیاد است كه می‌تواند باعث منزوی شدن كودك شود.

منصوری بیان كرد: حدود 15 درصد از نوزادان با گرایش به كمرویی متولد می‌شوند و تحقیقات نشان داده است اگرچه عامل ژنتیك تاثیرگذار است، اما تمایل به كمرویی بسیار تحت تأثیر سبك ارتباط با مادر یا مراقب اصلی است.

این روانشناس ادامه داد: اولین نشانه‌های تلاش كودك برای شناخت خود به عنوان موجودی جدا از مادر، در چهار ماهگی است، در صورتی كه مادر مضطرب باشد او مانع این فاصله بسیار اندك حتی به اندازه یك رو بر گرداندن كودكش می‌شود.

وی افزود: این واكنش مادر باعث احساس عدم خوداتكایی اولیه كودك به خودش می‌شود؛ به همین منوال با بزرگ‌تر شدن می‌خواهد این جدایی را بیشتر تجربه كند و با توجه به اضطراب یا عدم تمایل مادر به جدا شدن، كودك رفتارهای چسبنده به مادر نشان داده و به مرور اعتماد به نفس خود را در مواجهه با تجربه‌های جدید از دست خواهد داد.

منصوری عنوان كرد: والدین كمالگرایی كه تحمل دیدن رفتار اشتباه كودك خود را ندارند و مرتباً در حال اصلاح و تذكر دادن به او هستند؛ در كودك خود احساس شرم و بی‌اعتمادی نسبت به خودش را ایجاد می‌كنند.

این روانشناس با اشاره به این‌كه برای درمان كودكان كم‌روی زیر هفت سال، بازی درمانی بهترین روش درمانی است، بیان كرد: این روش می‌تواند به كودكان كمك كند تا بیشتر بتوانند در موقعیت‌های ناآشنا به خود تكیه كرده و با دیگران ارتباط بگیرند.

وی ادامه داد: برای كودكان دبستانی بازی درمانی گروهی اهمیت زیادی در كاهش رفتارهای كمرویی دارد، آموزش مهارت‌های اجتماعی، راه‌هایی برای درك بهتر خجالتی بودن، نحوه برخورد با احساس خجالت و خنثی كردن تفكر غیرمنطقی كودكان، از شاخص‌های مهم بازی درمانی گروهی است. ‌