مهم ترین فایده ی دوستی دور كردن انسان از انزوای سرد و تاریك تنهایی است. روان رنجوران و انسان های عصبی، غالباً دوستان كمی دارند و نداشتن دوست خوب، زمینه های انزواطلبی، گوشه گیری و عدم اعتماد به نفس را در فرد تقویت می كند.
هر كس در هر دوره از عمر خود به دوست نیاز دارد. دوست به انسان محبّت و مهر می ورزد، در زمان ناراحتی و اندوه با او همدردی می كند و دلداری اش می دهد و آنگاه كه درمانده شود و نیاز به كمك داشته باشد به او كمك می كند.
علی (علیه السلام)، جایگاه دوست را چنان رفیع می دانند كه دوست را خود انسان می دانند و می فرمایند:
الصّدیقُ هَوَ اَنتَ.(2) دوست همانا خود توست.
آدمی می تواند بدون خویشان و بستگان به زندگی كامروای خود ادامه دهد، امّا بدون دوستان زندگی موفّق، ناممكن است. زیرا خویشان باید دوست و نیكخواه آدمی باشند، در صورتی كه دوستان لزوماً خویشاوند انسان نیستند
مرا به علّت بیگانگی ز خویش مران *** كه دوستان وفادار، بهتر از خویشند.

به گزارش روابط عمومی رادیو سلامت برنامه "فرزند من" كاری از گروه روان 28 شهریور ماه با حضور خانم دكتر طاهره باغانی(روانشناس و مشاور نوجوان) به موضوع آشنا كردن نوجوانان با معیارهای انتخاب دوست می پردازد.