به گزارش روابط عمومی رادیو سلامت، عفت السادات مرقاتی خوئی، دكترای رفتار شناسی جنسی با حضور در برنامه «حریم آرامش» به سوالات شنوندگان صدای دانش، نشاط و آرامش با موضوع «رفتارهای جنسی» پاسخ داد كه دزر ادامه می خوانید.
پرسش: هدف از مكالمه ها چیست؟
پاسخ: بخش مهمی از رابطه ی زن و مرد مسائل جنسی است كه باید نسبت به آن آگاه باشند و باید در این مكالمه ها تفاوت ها و شباهت های جنسی همدیگر را شناسایی كنند. تفاوت ها بدین معنی نیست كه ازدواج به هم بخورد. فقط می توان آنها را شناخت و در صورت امكان به هم نزدیك كرد. در موارد بسیار كمی ممكن است دو نفر 70 درصد شرایط لازم برای ازدواج را داشته باشند و علاقه مند هم بشوند ولی محرك جنسی همدیگر نباشند بطوریكه تمام آن 70 درصد را زیر سوال ببرد و شاید بهتر باشد در چنین شرایطی با هم ازدواج نكنند.
رابطه جنسی زمانی موفق خواهد بود كه همراه با عشق و علاقه و جذابیت طرفین باشد كه منجر به رضایت آنها می شود.
پرسش: آیا صحبت كردن در مورد مسائل جنسی به این معناست كه حریمی شكسته می شود؟ بهتر است كه اینگونه سوالات چگونه مطرح شود؟
پاسخ: برای آدم های بالغ و سالم معمولا باری برقراری رابطه ی جنسی انگیزه جنسی و لذت جویی وجود دارد؛ اما در چنین مكالماتی كه منظور ماست، انگیزه جنسی مطرح نسیت؛ بلكه انگیزه ی شناختی مهم است. پس باید در بستر خانواده گفتگو شود.
پرسش: با توجه به جامعه و فرهنگ ما بهتر است كه والدین، تربیت جنسی فرزندان را از چه سنی آغاز كنند؟
پاسخ: مدل های تربیت جنسی در جوامع مختلف متفاوت است. بنابراین ممكن است در كشورهای غربی مدل هایی وجود داشته باشد كه خیلی هم اثر بخش است ولی در بستر اجتماعی ما قابل اجرا نیستند. پس تربیت جنسی باید مطابق با ارزش ها و هنجارهای هر جامعه ای باشد. یكی از مدل ها تربیت جامع جنسی است. بدین معنا كه برحسب رشد و تكامل فرد، آموزه های جنسی به او داده می شود. یعنی بچه بعد از سن دو سالگی برحسب رشد و تكامل خود و با آنچه كه در محیط مواجه می شود مسائل جنسی را بیاموزیم. نباید تربیت جنسی بچه ها و نوجوان ها را به تاخیر بیاندازیم. چراكه اثر یخشی آن را از بین می برد.