یك روانشناس درباره اهمیت حل اختلافات زن و شوهری درون خانواده و انتقال ندادن مسائل پیش آمده به والدین، گفت: زوجین باید دقت داشته باشند كه زندگی خصوصی را خصوصی نگه دارند، در غیر این صورت ...
ممكن است خواسته و ناخواسته هر شخصی زندگی مشترك زوجین را بازیچه دست خود قرار دهد.
محمد ابراهیم تكلو با تاكید بر اینكه زوجین باید زندگی خصوصی خود را خصوصی نگه داشته و به هنگام بروز اختلاف جزئی، خانواده‌ها و والدین را درگیر مسائل زناشویی خود نكنند، درباره اینكه چرا برخی زوجین برای حل كدورت‌های زن و شوهری از والدین به عنوان میانجی‌گر استفاده می‌كنند؟، اظهار كرد: هرچقدر زن و شوهر از نظر احساسی، روانی، اجتماعی و مالی مستقل تر باشند اجازه دخالت دیگران در زندگی مشترك را نمی‌دهند چراكه به بلوغ رسیده‌اند و می‌توانند مسائل را خودشان حل كنند.
به گفته این روانشناس، اگر زوجین در زمینه‌های مختلف احساسی، روانی، اجتماعی و مالی به والدین خود وابسته باشند، به تنهایی نمی‌توانند اختلافات زندگی مشترك را حل كنند و از این رو دیگران را میانجی‌گر حل اختلافات خود قرار می‌دهند كه تبعات خاص خود را دارد.
وی تصریح كرد: زندگی خصوصی را باید خصوصی نگه داریم، در غیر این صورت ممكن است دیگران آگاهانه و غیر آگاهانه زندگی ما را بازیچه دست خود قرار دهند. در این شرایط دیگران نه صرفا از روی قصد و غرض بلكه گاهی از روی بی‌دانشی و ناآگاهی در زندگی مشترك دخالت می‌كنند. جز در موارد اضطراری و خاص كه باید والدین و خانواده‌های دو طرف در جریان اختلافات پیش آمده قرار گیرند، در سایر زمینه‌ها زن و شوهر باید به تنهایی كدورت‌های ایجاد شده میان خود را حل كنند.
تكلو معتقد است كه اگر زوجین، والدین خود را در حل مسائل كوچك زندگی مشترك دخیل كنند، ممكن است والدین تصور كنند اجازه دخالت در سایر مسائل زوجین را نیز دارند و پس از آن در هر موضوع كوچك زندگی مشترك زوجین، اظهار نظر كنند.
این روانشناس همچنین خطاب به زوجین افزود: قرار نیست افراد به نزدیكان خود اجازه دهند كه در موضوعات خصوصی زندگی مشترك آنها دخالت كنند.
وی بالابردن مهارت‌های ارتباطی و حل مساله، افزایش انعطاف پذیری زوجین در گفت‌وگوهای بین خود و كمك گرفتن از روانشناسان متخصص را در راستای تحكیم زندگی مشترك و جلوگیری از بروز اختلافات موثر دانست و خاطرنشان كرد: گاهی افراد پیشینه ذهنی نسبت به واكنش همسر خود به هنگام بیان دلخوری‌ها دارند و چون می‌دانند همسرشان واكنش تندی نسبت به این امر نشان خواهد داد، از بیان دلخوری به صورت مستقیم خودداری كرده و سعی می‌كنند دیگران را واسطه حل مشكلات و كدورت‌های زن و شوهری قرار می‌دهند. این در حالی است كه اگر زوجین مهارت‌های ارتباطی را بلد باشند، واكنش تند و افراطی در مقابل سخنان همسر نشان نخواهند داد. از سوی دیگر اگر تمام مهارت‌های یاد شده به كار گرفته شود و نهایتا بهبودی در رابطه زوجین احساس نشود، باید برای حل مساله از روانشناسان متخصص كمك گرفت.
