تحقیقات جدید نشان می‌دهد كه ورزش می‌تواند به كاهش خطر فیبریلاسیون دهلیزی كمك كند.

مشخص شده است كه عملكرد ورزشی بیشتر با میزان كمتر فیبریلاسیون دهلیزی (اختلال ضربان قلب) مرتبط است، اگرچه حتی یك پیاده روی ساده در روز هم می‌تواند مؤثر باشد.

یافته‌ها همچنین نشان می‌دهد كه ورزش ممكن است خطر سكته مغزی را بیشتر از خطرات مرتبط با فیبریلاسیون دهلیزی كاهش دهد.

در این مطالعه، داده‌های بیش از 15000 نفر بدون فیبریلاسیون دهلیزی قبلی كه بین سال‌های 2003 تا 2012 تحت تست ورزش تردمیل قرار گرفتند، تجزیه و تحلیل شد. مشخص شد كه عملكرد ورزشی بیشتر با نرخ كمتر فیبریلاسیون دهلیزی مرتبط است، اگرچه حتی یك پیاده روی ساده در روز هم می‌تواند كمك كند.

به طور خاص، شركت كنندگان بر اساس معادل های متابولیك (METs) به دست آمده در طول تست تردمیل به سه سطح تناسب اندام تقسیم شدند: كم (كمتر از 8.57 MET)، متوسط (8.57 تا 10.72)، و بالا (بیش از 10.72).

احتمال عدم ابتلاء به فیبریلاسیون دهلیزی در یك دوره پنج ساله در گروه‌های آمادگی كم، متوسط و بالا به ترتیب 97.1٪، 98.4٪ و 98.4٪ بود.

دكتر «شیء سین سانگ»، نویسنده مطالعه و دانشیار دانشگاه ملی یانگ مینگ چیائو تونگ در تایپه تایوان، گفت: «توانایی ورزش توسط عوامل زیادی از جمله سن، عوارض و آمادگی قلبی ریوی تعیین می‌شود.»

نتایج مطالعه نشان داد افراد دارای MET كمتر از 6 تا 9 در معرض خطر ابتلاء به فیبریلاسیون دهلیزی بودند.

سانگ افزود: «تشویق به تمرین ساده پیاده روی روزانه ممكن است خطرات فیبریلاسیون دهلیزی را كاهش دهد.»

سانگ همچنین اشاره كرد كه یافته‌های آنها نشان می‌دهد كه ورزش ممكن است خطر سكته مغزی را بیشتر از خطرات مرتبط با فیبریلاسیون دهلیزی كاهش دهد.