راه اصلی انتقال بیماری‌های ویروسی

رضا محبی، با اشاره به اینكه با گرم شدن هوا بیماری‌های گوارشی در بین افراد جامعه زیاد می‌شود، گفت: عوامل میكروبی در بروز بیماری‌های گوارشی نقش قابل توجهی دارند.

وی افزود: عفونت‌های باكتریایی و آلودگی‌های مواد غذایی، می‌توانند منجر به مسمومیت شوند.

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی، عوامل ویروسی را عامل دیگر عفونت‌ها و بیماری‌های مربوط به دستگاه گوارش عنوان كرد و گفت: طیف وسیعی از ویروس‌ها می‌توانند فرد را به بیماری‌های گوارشی مبتلا كنند كه این ویروس‌ها به عنوان ویروس گوارشی و یا روده‌ای تعریف می‌شوند.

محبی اضافه كرد: بخشی از آدنو ویروس‌ها می‌توانند منجر به بیماری‌های گوارشی شوند كه در بین آن‌ها نقش روتاویروس و آسترا ویروس از همه مهم‌تر است.

وی در پاسخ به این سوال كه در چه مناطقی ویروس‌های دستگاه گوارش بیشتر در چرخش هستند، توضیح داد: عفونت‌های دستگاه گوارش در نقاط مختلف دنیا و در سطح شهرها و روستاها دیده می‌شوند، كشور ما هم از این قاعده مستثنی نیست و احتمال اینكه در مناطق مختلف آلودگی ویروسی را داشته باشیم وجود دارد، اما در مناطقی كه تجمع افراد بیشتر و شرایط رعایت بهداشت پایین‌تر باشد و یا در نقاطی كه دسترسی به آب سالم كمتر و یا در مكان‌هایی كه مواد غذایی در شرایط ناسالم سرو و تهیه شود، امكان ابتلاء به ویروس دستگاه گوارش به مراتب بیشتر است.

این متخصص ویروس شناسی، به راه‌های پیشگیری از ویروس‌های دستگاه گوارش اشاره كرد و گفت: به طور كلی راه انتقال این ویروس‌ها راه گوارشی است به این معنی كه مصرف آب یا غذای آلوده، می‌تواند منجر به انتقال ویروس‌ها شود، اما در عین حال، دست آلوده، استفاده از سرویس بهداشتی عمومی (در صورتی كه این سرویس‌ها آلوده به ویروس باشد و به‌درستی شست‌و شوی دست انجام نشود)، دستگیره‌های آلوده به ویروس و سایر مكان‌های آلوده، برای خود فرد و افراد دیگری كه از این مكان‌ها استفاده می‌كنند احتمال انتقال آلودگی را بالا می‌برد.

محبی با بیان اینكه در این نوع بیماری‌های گوارشی انتقال فرد به فرد نیز مطرح است، تاكید كرد: در افرادی كه از بیمار مبتلا به ویروس گوارشی مراقبت می‌كنند احتمال انتقال وجود دارد، باید با رعایت كامل بهداشت، شست‌و شوی مداوم دست‌ها با آب و صابون از انتقال پیشگیری كرد.

وی با تاكید بر نقش پررنگ آب و غذا در انتقال بیماری‌های ویروسی، رعایت اصول بهداشتی و شست و شوی مكرر دست‌ها، خصوصاً در امكان عمومی را مورد توجه قرار داد.