زندگی با ام.اس
ام. اس یك بیماری اتوایمیون است بدین معنا كه سیستم ایمنی بدن به بافتهای خودش حمله میكند.
ایچنین فرایندی میلین را از بین میبرد، غشاء چربی كه فیبرهای عصبی مغز و نخاع را پوشانده و از آنها محافظت میكند. میلین را میتوان به عایق روی سیمهای الكتریكی تشبیه كرد. زمانیكه میلین آسیب می بیند، پیغام صادره در طول آن عصب متوقف شده و یا به كندی منتقل میشود. اگرچه ام. اس در هر سنی اتفاق میافتد ولیكن به طور معمول در افراد سنین 20 تا 40 سال شایع میباشد و احتمال ابتلاء به ام. اس در زنان دوبرابر مردان است. پریسا ترابی 44 ساله، پرسنل بخش بیماریهای منتقله از غذا و آب پژوهشكده گوارش و كبد دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی است. او در اواخر مدت طرح علوم آزمایشگاهی در سال 79 با علائم پیچ خوردگی ملایم و مداوم مچ پا به پزشك مراجعه كرد و درسال 80 مشكوك به بیماری ام اس تشخیص داده شد. پریسادر سال 82 در مركز تحقیقات گوارش و كبد مشغول به كار شد و تا حدود 10 سال بدون هیچ علائم خاصی بدون وابستگی به همراه، كارهای خود را انجام میداد ولی با پیش رفت بیماری ویلچرنشین شد و تاكنون نیز به شغل و وظیفه كاری خود ادامه میدهد. او از سال 94 تا كنون در زمینه نمونههای طغیان كشوری و ملی نیز فعالیت مستمر دارد.