بیماری های روانی می توانند علل و ریشه های متفاوتی داشته باشند از علل ارثی گرفته تا شیوه های مربوط به روش زندگی و امروزه از شایع ترین علل بیماری های روانی می توان به روش زندگی فرد اشاره كرد.
با توجه به این امروزه، با پیچیده‌تر شدن شكل زندگی و شیوع و افزایش استرس‌های مختلف در سطوح سنی متفاوت، پایین آمدن آستانه‌ی تحمل اجتماعی به دلایل متعدد و از جمله فشارهای اقتصادی، بروز خشونت‌های مختلف اجتماعی كه از تبعات پایین آمدن آستانه تحمل اجتماعی است و جامعه‌ی ما با خطر ابتلا به اختلالات روان بیش از گذشته روبروست، جامعه‌ی روان‌درمانگران، مسئولان و تصمیم‌گیرندگان مرتبط با این حوزه، چه برنامه‌ای برای مبارزه با شیوع اختلالات روانی در بین افراد دارند؟ درواقع، چه قدر پیش از آن كه مجبور شویم برای حل و درمان اختلالات روان در جامعه هزینه كنیم، به پیشگیری از بروز آنها اهمیت می‌دهیم؟ چرا كه اگر در یك كفه‌ی سلامت اشخاص در جامعه، سلامت جسم قرار دارد، در كفه‌ی دیگر آن، سلامت روان جای می‌گیرد كه بی‌توجهی به آن چه بسا می‌تواند سلامت جسم را نیز به شدت تحت تاثیر خود قرار دهد.
برای كاستن از آمار افسردگی، خودكشی‌های ناشی از اختلال روان، استرس و آنچه سلامت روان را در افراد، در معرض خطر قرار می‌دهد، نیازمند آنیم كه شادابی و سلامت روان جامعه را از طرق مختلف به بالاترین و ایمن‌ترین سطح ممكن برسانیم. آیا این مسأله در سازمانهای مختلف ما جایگاهی دارد؟ و یا چیزی است كه در برنامه‌ریزی‌ها، كمترین توجه به آن می‌شود؟ پاسخی كه به این سوال می‌دهیم، می‌تواند آمار كم یا زیاد مبتلایان به اختلالات روانی را در آینده‌ی جامعه‌ی ما تا حد زیادی مشخص كند.
به گزارش روابط عمومی رادیو سلامت برنامه "نیم نگاه" كاری از گروه روان هشتم مهر ماه در ارتباط تلفنی با دكتر بهرامعلی قنبری(رئیس شورای سیاستگذاری سلامت روان دانشجویان وزارت بهداشت) به موضوع راهكارهای پیشگیری از اختلالات روانی می پردازد.
