تعرض به پیاده رو به شكل های مختلف، قصه كهنه ای است. از قدیم، دستفروشان متحرك و ثابت، واكسی ها، فال حافظ فروشان و گداها همواره بخش یا بخش هایی از پیاده روها را اشغال می كردند.
تعرض به پیاده رو به شكل های مختلف، قصه كهنه ای است. از قدیم، دستفروشان متحرك و ثابت، واكسی ها، فال حافظ فروشان و گداها همواره بخش یا بخش هایی از پیاده روها را اشغال و مشكلات مختلفی را برای رهگذران ایجاد می كردند. بعضی وقت ها حضور این اشغال كنندگان پیاده رو تاثیرگذارتر است. چون آنها به شكل های مختلف تلاش می كنند تا از عابران پول بگیرند و در پیاده روهای شلوغ باعث ازدحام می شوند.
نكته مهم این است كه در شهرهای بزرگ كشور ما چون اصول معماری و شهرسازی به طور دقیق و كامل رعایت نمی شود، بسیاری از پیاده روها از "عرض مفید" بی بهره هستند و آن اندك راهی كه به عنوان پیاده رو در نظر گرفته شده است نیز توسط مغازه داران بلعیده می شود. به گونه ای كه گاهی رهگذران برای ادامه مسیر در یك پیاده رو مجبور هستند وارد فضای عبور ماشین ها شوند یا از داخل باغچه های كنار پیاده رو عبور كنند.
منظور از "عرض مفید" پیاده رو بر اساس تعاریف مهندسی شهری، جایی است كه افراد به راحتی بتوانند از آن عبور كنند. عرض مفید با توجه به اینكه پیاده رو در كجا قرار دارد، متفاوت است. برای نمونه، در مناطق مسكونی و كوچه های فرعی حداقل عرض مفید پیاده رو باید حدود یك و نیم متر و در خیابان های برخوردار از مغازه و پاساژ باید حدود دو متر باشد. البته این اعداد فقط مربوط به همان عرض مفید است.
به گزارش روابط عمومی رادیو سلامت برنامه "افق روشن" كاری از گروه اجتماعی با اجرای فاطمه شهبازی یازدهم تیر ماه باحضور دكتر امیدمحمدی(رئیس اداره امور دیوان شهرداری تهران) به بررسی موضوع رعایت حریم پیاده رو ها می پردازد.
