سازمان بهداشت جهانی و یونیسف و سازمان های دیگر تعاریف متعددی از مهارت های زندگی دارند. دریك نگاه كلی، مهارت های زندگی یعنی ایجاد روابط بین فردی مناسب و موثر، انجام مسئولیت های اجتماعی، تصمیم گیری صحیح، حل تعارضات و كشمكش ها بدون توسل به اعمالی كه به خود یا دیگران صدمه می زند، توانایی انجام رفتارهای سازگارانه و مثبت به گونه ای كه فرد بتواند با معضلات و مشكلات زندگی روزمره خود كنار بیاید و توانایی هایی است كه باعث ارتقای بهداشت روانی افراد جامعه، غنای روابط انسانی، افزایش سلامت و رفتارهای سلامت در سطح جامعه می شوند.


نزدیك به 4 دهه است كه در سطح دنیا آموزش مهارت های زندگی از كودكی مورد توجه قرار گرفته و این دوره آموزشی در 2 گروه مهارت های عام شامل خودآگاهی، همدلی، ارتباط موثر، روباط بین فردی موثر، كنترل خشم، مقابله با هیجان های منفی، آموزش حل مساله، تصمیم گیری، تفكر خلاق، تفكر انتقادی و مدیریت زمان از یك سو و مهارت های خاص مانند آموزش مذاكره، آموزش كار گروهی، آموزش پیش و پس از ازادواج، مدیریت بحران، پیشگیری از آسیب های روانی، كاهش سوء مصرف مواد و... است. توجه به این نكات می تواند در آینده سازی فرزندانمان نقش به سزایی داشته باشد.


به گزارش روابط عمومی رادیو سلامت برنامه "پشت پلك صبح" كاری از گروه اجتماعی چهارم مهر ماه ارتباط تلفنی با دكترشریفی یزدی(جامعه شناس) و خانم دكتر ناظمی(روانشناس) به موضوع اهمیت آموزش مهارت های زندگی به فرزندان می پردازد.