روانشناس كودك گفت: یكی از ویژگی‌های اسباب بازی این است كه برنده و بازنده نداشته باشد؛ چون بازی‌هایی كه برنده و بازنده دارند باعث می‌شود لذتی كه فرزند از بازی می‌برد كم شده و وقتی این رویكرد را از بازی‌های بچه‌ها برداریم؛ به آنها یاد می‌دهیم
به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری فارس، انسیه مجذوبی روانشناس بالینی حوزه كودك در برنامه صبح پارسی شبكه جام جم،گفت: در قدیم بازی جزوی از زندگی بچه‌ها بود و مادرو پدرها حساسیت چندانی نداشت اما اینكه بستر زندگی‌ها عوض شده باعث شد بازیها هم عوض شده و روانشناسی كودك جایگاه دقیقتری را پیدا كرد.
وی ادامه داد:تصمیم گرفته شد بازی‌های حذف شده به وسیله بعضی اسباب بازیها به بازی‌های موجود اضافه شود اما این اتفاق باعث شد دنیای اسباب بازیها آنقدر گسترده شود كه حتی روانشناسان هم برای انتخاب بین آنها مردد می‌مانند.
مجذوبی تصریح كرد: یكی از ویژگی‌های اسباب بازی این است كه برنده و بازنده نداشته باشد؛ چون بازی‌هایی كه برنده و بازنده دارند باعث می‌شود لذتی كه فرزند از بازی می‌برد كم شده و وقتی این رویكرد را از بازی‌های بچه‌ها برداریم؛ به آنها یاد می‌دهیم كه پیشرفت و لذت به صورت جمعی خوب است.
روانشناس حوزه كودك افزود: اسباب بازی باید بستر كشف و خلاقیت داشته باشد.وقتی جهیزیه‌های آماده را برای بچه‌ها می‌خریم داریم خلاقیت را از آن می‌گیریم.
وی اضافه كرد: این اسباب بازیها به كودك یاد می‌دهد كه زندگی طلایی این است و در بزرگسالی اگر به این وسایل و لوازم در زندگی‌اش دست نیافت با ذهنیت كودكی‌اش فكر می‌كند چقدر ضرر كرده است.
مجذوبی بیان كرد: بچه‌های زیر 7 سال در سن طلایی هستند و زمانی است كه مغز فرزند بیشترین رشد را دارد و تفكر انتزاعی ندارند؛ به همین دلیل همه چیز را می‌توانند به صورت عینی برای خودشان مجسم كنند و از یك جعبه كوچك یك اجاق گاز، میز نهارخوری و تخت برای عروسك بسازند.
این روانشناس گفت: در این سن اسباب بازی باید بستر كشف و خلاقیت برای فرزند باشد و باعث می‌شود در آینده فرزند خلّاقی شود.
وی عنوان كرد: یكی دیگر از ویژگی‌های بازی خوب این است كه چندین مهارت را در بر بگیرد. برای مثال انواع لگوها و ساختنی‌ها هم اسباب بازی‌های خوبی هستند؛ چون علاوه بر رشد خلاقیت فرزندان به آنها می‌آموزد كه ممكن است بارها و بارها چیزی را بسازی، بچینی و خراب شود.
مجذوبی ابراز داشت: همه ما بازی‌های كودكی مان را در سنین بالاتر زندگی می‌كنیم و برای فرزندانمان باید مراقب باشیم كه چه ارزشی در حال اضافه شدن به زندگی فرزند ماست.
این روانشناس حوزه كودك و نوجوان ادامه داد: فضای مجازی بحث گسترده‌ای است؛ به ویژه تبلت‌ها و كامپیوترها. مغز ما در دیدن فیلم‌ها و انیمیشن‌ها طوری تحلیل می‌كند كه نیمی از آن مجاز و غیر حقیقی و نیم دیگر حقیقی است.
وی افزود: یعنی مغز ما تشخیص نمی‌دهد كه همه این بازی یا فیلم غیر واقعی است و همین دلیل باعث می‌شود بچه‌ها ابعادی از بازی‌های كامپیوتر را در زندگی اصلی خود پیاده سازی می‌كند و باید دقیق مراقب بازی‌های كودكان باشیم.
مجذوبی خاطر نشان كرد: بازی‌های حقیقی و مجازی ارزشی را وارد زندگی و شخصیت بچه می‌كند و سبك زندگی به ما تحمیل می‌كنند؛ حالا باید دید چه كسی می‌خواهد كشت و كشتار با چاقو و تفنگ یا آرایش‌ها و چهره‌های آنچنانی معیاری برای ارزشمندی در زندگی فرزندش شود.
وی بیان كرد: فرزند از بدو تولد تا دو سالگی باید بازی‌های حسی حركتی انجام دهند؛ یعنی بازی‌هایی كه حواس آنها را درگیر می‌كند. لازمه بچه‌ها در این سن كشف حس و حركت است. دو تا شش سالگی بازی‌های نمادین و شناختی است و بعد از این سن بازیها ادراكی و حركتی می‌شود و فعالیت جزوی از بازی‌های او می‌شود.
روانشناس كودك اظهار داشت: بازی‌هایی كه در طبیعت و پارك و باغ رخ می‌دهد همه ویژگی‌ها را دارد و بازی‌هایی كه در خانه با وسایل خانه انجام می‌گیرد نیز دارای ویژگی‌های یك بازی استاندارد است. كمترین ویژگی‌های بازی استاندارد در اسباب بازیها هست و هرچقدر حركت در بازی‌های بچه‌ها باشد لازمه رشد آنها ست.
مجذوبی گفت: اینكه فرزندان در مهد كودك بچه‌های دیگر را می‌زنند بخشی از آن ناشی از این است كه فرزند از لحاظ گفتار و بیان نیازش از راه گفت‌وگو كردن ضعیف است و خواسته‌های خودش را به وسیله كتك زدن بیان می‌كند و برخی از موارد هم ناشی از این است كه فرزندان در معرض فیلم‌ها، بازیها و حتی اسباب بازی‌های نامناسب با سنشان هستند.
وی افزود: روند دوركردن بچه‌ها از بازی‌های نامناسب نباید گیوتین وار وارد عمل شد، لازم است بدانید كه آن اسباب بازیها سطح هیجان بسیار زیادی را به فرزند القا كرده و فرزند به آن سطح از هیجان معتاد شده است؛ باید با بازی دیگری آن حجم از هیجان را وارد زندگی كرد و به مرور آن بازی را حذف كنیم. وقتی به بچه می‌گوییم " این نه" باید "چه چیزی آره" را وارد زندگی بچه كرد.
