كارشناس ارشد كودكان استثنایی گفت:مهم‌ترین و مطمئن‌ترین منبع اطلاعاتی در رابطه با برخورد با یك فرد داری اختلال اتیسم، اطلاعات مراقب اصلی و همراه اوست.
محمدعلی میری،كارشناس ارشد كودكان استثنایی در گفت‌وگو با خبرنگار سلامت خبرگزاری فارس در پاسخ به این پرسش كه «چطور می‌توانیم یك خانواده دارای فرزند اتیسمی را همراهی كنیم؟»،گفت: این افراد به دلیل مشكلات ناشی از اختلال اتیسم، در مراكز درمانی حضور پررنگ‌تری دارند.مطب پزشك، آزمایشگاه‌ها و مراكز توان‌بخشی از جمله این مراكز هستند.
وی ادامه داد: عموما افراد با اختلال اتیسم طیف شدید و سن پایین با حضور والدین یا همراه، فقط در مراكز درمانی حضور پیدا می‌كنند. خانواده به دلیل ترس از نگاه اجتماع و قضاوت در مراكز تفریحی حاضر نمی‌شود و عموما در مواقع تفریح، فرزند مراقب داشته و خانواده بدون حضور فرزند دارای اختلال در این مكان‌ها حاضر می‌شود.
كارشناس ارشد كودكان استثنایی افزود: در مقابل، طیف خفیف و بزرگسال به دلیل استقلال اندكی كه پیدا كرده‌اند در مراكز تفریح یا فروشگاه‌ها نیز حضور پیدا می‌كنند كه همچنان به دلیل برچسب‌های اجتماعی این حضور كم‌رنگ است.
میری متذكر شد:بیشترین مكان تردد خانواده افراد درگیر با اختلال اتیسم، مكان‌های مرتبط با حمل و نقل عمومی است؛ چرا كه برای دریافت خدمات درمانی، تردد آن هم در مسافت‌های طولانی اجتناب‌ناپذیر است.
وی اضافه كرد: برای كاهش مشكلات این دسته از افراد در هنگام حضور در اجتماع در ابتدا آموزش خانواده و انجام اقدامات پیشگیرانه از سوی خانواده ضروری است؛ در مرحله دوم محیطی كه خانواده اتیسم قرار هست در آن حاضر شود دارای اهمیت بوده و در مرحله سوم افراد حاضر در آن محل مهم هستند.
كارشناس ارشد كودكان استثنایی ابراز داشت:چند عامل مانند مدت زمان صرف شده برای اینكه فرد از محل آرامش (خانه) به یك كلینیك برسد، با چه وسیله‌ای این مسیر را طی كرده باشد و در این مدت زمان به محرك‌های حسی یا تغذیه وی توجه شده باشد، ممكن است باعث بروز رفتار نامناسب شود.
میری گفت:افراد جامعه با بالا بردن آگاهی و شناخت خود در خصوص این اختلال می‌توانند در كنترل شرایط موثر باشند. لازم است در مراجعه افراد به مكان‌های درمانی و خدماتی حداقل زمان برای خانواده در نظر گرفته شده، خدمات مورد نیاز به سرعت ارایه شود و در این مدت زمان آرامش محیط حفظ شود.
وی خاطرنشان كرد: بهترین راه حمایت و همراهی یك فرد و خانواده دارای اتیسم راهنمایی خواستن از اطرافیان شخص دارای اتیسم است؛ گفتن این جمله كه من اتیسم را درك می‌كنم و چگونه می‌توانم به شما كمك كنم.
كارشناس ارشد كودكان استثنایی ابراز داشت:گاهی دادن یك لیوان آب یا كاغذ یا هدفون به فرد دارای اختلال می‌تواند از بروز مشكل جلوگیری كند. بسیار ضروری است تا خانواده با روش‌هایی كه آموزش دیده است به فرزند خود كمك كند تا با پیش‌بینی موقعیت و تشریح شرایط نسبت به محیطی كه قرار است با آن رو به رو شود آشناتر باشد.
میری با بیان اینكه هرچه فرزند نسبت به محیط جدید اطلاعات بیشتری داشته باشد بهتر و بیشتر همكاری می‌كند، یادآور شد:همچنین می‌توان برخی مراجعات یا خریدها را به اول وقت یا آخر وقت موكول كرد تا حضور افراد كمتر باشد و تجربه خرید راحت‌تری داشته باشند.
وی اضافه كرد:در حال حاضر به جز كلینیك‌های توان‌بخشی كه استاندارد شده و مختص بچه‌های طیف اتیسم است سایر فضاها یا مبلمان شهری مناسب‌سازی نشده‌اند. اما مجموعه‌های دوستدار اتیسم، فروشگاه‌ها و بعضی رستوران‌ها اقداماتی در این راستا انجام داده‌اند. در مراكز دوستدار پرسنل نسبت به اتیسم آگاهی دارند؛ نور محیط كمتر هست و صدایی پخش نمی‌شود.
كارشناس ارشد كودكان استثنایی تاكید كرد: نكته بسیار مهم توجه به گستردگی طیف اختلال اتیسم و تنوع به شدت زیاد در این اختلال است. عموما نسخه از پیش تعیین شده‌ای نمی‌توان ارایه داد؛ به طور مثال در بحث محرك محیطی ممكن است یك كودك به شدت دنبال "دریافت محرك" باشد و رفتار چالشی او در راستای دریافت محرك و تحریك شدن باشد.
میری تصریح كرد:همواره مهم‌ترین و مطمئن‌ترین منبع اطلاعاتی در رابطه با برخورد با یك فرد داری اختلال اتیسم اطلاعات مراقب اصلی و همراه اوست. قبل از هر اقدامی بهتر است از پدر، مادر یا مراقب بپرسیم چه برخوردی داشته باشیم یا محیط چه استانداری داشته باشد تا آرامش فرزند شما حفظ شود.
