یك مطالعه جدید نشان می دهد افرادی كه مقاومت به انسولین دارند ممكن است در معرض خطر ابتلا به اختلال افسردگی باشند.
به گزارش خبرنگار مهر به نقل از اِوری دی هلث، «ناتالی راسگون»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه استنفورد در كالیفرنیا، می گوید: «افراد مبتلا به مقاومت به انسولین دو برابر با خطر ابتلا به اختلال افسردگی در مقایسه با افرادی كه به انسولین مقاوم نیستند، روبرو هستند حتی اگر قبلاً افسردگی را تجربه نكرده باشند.»
محققان داده های 601 فرد بزرگسال سالم را كه سه آزمایش مرتبط با مقاومت به انسولین انجام داده بودند، مورد بررسی قرار دادند: سطح قند خون، دور كمر و میزان چربی در خون معروف به تری گلیسیرید كه خطر بیماری های قلبی را افزایش می دهد.
پس از 9 سال پیگیری افراد، 14 درصد از شركت كنندگان بر اساس ارزیابی های روانپزشكی مبتلا به اختلال افسردگی بالینی تشخیص داده شدند. این خطر برای افرادی كه دارای هریك از سه پروكسی مقاومت به انسولین بودند در شروع مطالعه بیشتر بود.
افرادی كه میزان تری گلیسیرید بالاتر و سطح كلسترول خوب "HDL" پایین تر داشتند، 89 درصد بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی در طول دوره مطالعه بودند. هر 5 سانتیمتر افزایش دور كمر با 11 درصد بیشتر احتمال افسردگی مرتبط است. و افزایش هر 18 میلی گرم در دسی لیتر سطح قند خون ناشتا، 37 درصد بیشتر با افسردگی ارتباط دارد.
انسولین هورمونی است كه در لوزالمعده تولید می شود و سلول ها به آن نیاز دارند تا از گلوكز یا قند كه از غذا برای تامین انرژی استفاده می شود، استفاده كنند. در حالت مقاومت به انسولین، بدن از انسولین به درستی استفاده نمی كند و در عوض قندها در خون تجمع می یابند كه این عارضه هایپرگلیسمی نامیده می شود. هنگامی كه لوزالمعده نمی تواند نیاز انسولین بدن را برآورده كند، قند خون بالا می ماند و باعث افزایش وزن و به طور بالقوه دیابت نوع 2 می شود.
به گفته راسگون: «افراد مبتلا به دیابت می توانند از ارزیابی اختلالات خلقی و افراد مبتلا به افسردگی از غربالگری دیابت و سایر اختلالات متابولیك مانند فشار خون بالا و چاقی سود می برند.»
