نتایج یك مطالعه بزرگ ارتباط بین اختلال بیش فعالی و زوال عقل را در بین چندین نسل نشان داده است.
به گزارش خبرنگار مهر به نقل از ساینس دیلی، نتایج مطالعه محققان مؤسسه كارولینسكا سوئد نشان می‌دهد كه والدین و پدربزرگ و مادربزرگ‌های افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی بیش از كسانی كه دارای فرزندان و نوه‌های بدون این اختلال هستند در معرض خطر زوال عقل قرار دارند.
«لی ژانگ»، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می‌گوید: «یافته ها نشان می‌دهد كه ارتباط ژنتیكی یا محیطی مشتركی در رابطه بین اختلال بیش فعالی و زوال عقل وجود دارد. در حال حاضر ما نیاز به مطالعات بیشتری برای درك مكانیسم‌های زمینه‌ای داریم.»
اختلال بیش فعالی یك اختلال عصبی-رشدی است كه با بی توجهی، تكانشگری و بیش فعالی مشخص می‌شود. طبق برآوردها، 3 درصد از بزرگسالان در سراسر جهان به این اختلال مبتلا هستند.
در این مطالعه بیش از دو میلیون نفر كه بین سالهای 1980 تا 2001 در سوئد متولد شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. حدود 3.2 درصد آنها مبتلا به اختلال بیش فعالی بودند.
با استفاده از داده‌های ثبت ملی، محققان این افراد را با بیش از پنج میلیون خویشاوند بیولوژیكی شأن از جمله والدین، پدربزرگ و مادربزرگ و عموها و عمه‌ها مرتبط كردند و بررسی كردند كه این اقوام تا چه حد دچار زوال عقل شده اند.
محققان دریافتند والدین افرادی كه مبتلا به اختلال بیش فعالی هستند 34 درصد بیشتر از والدین افرادی كه بیش فعالی ندارند، دچار زوال عقل می‌شوند.
خطر ابتلاء به آلزایمر، شایع‌ترین نوع زوال عقل، در والدین افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی، 55 درصد بیشتر بود. همچنین افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی، بیشتر احتمال دارد كه والدین شأن با زوال عقل زودرس مواجه شوند.
این ارتباط برای خویشاوندان درجه دوم افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی، یعنی پدربزرگ و مادربزرگ و عموها و عمه‌ها كمتر بود. به عنوان مثال، پدربزرگ و مادربزرگ‌های افراد مبتلا به این اختلال در مقایسه با پدربزرگ و مادربزرگ‌های افراد فاقد این اختلال، 10 درصد بیشتر دچار زوال عقل می‌شوند.
فرضیه محققان این است كه احتمالاً گونه‌های ژنتیكی كشف نشده‌ای وجود دارد كه در هر دو ویژگی نقش دارد.
