فعالیت بدنی یك روش درمانی موثر برای درد مزمن ناشی از عارضه آرتروز است.
هنگامی كه بیمار مبتلا به آرتروز به دنبال تسكین مفاصل دردناك و سفت خود است، اغلب پزشكان نسخه استانداردی ارائه می دهند: مفاصل خود را هر روز حركت دهید. این درحالیست كه بسیاری از بیماران بر این باورند كه به دلیل آسیب دیدگی مفاصل لازم است بیشتر استراحت كنند.
به گفته پزشكان در افراد مبتلا به آرتروز كه فعالیت بدنی ندارند، عضلات حمایت كننده مفاصل نیز به تدریج ضعیف می‌شوند. هم زمان، تاندون هایی كه عضله را به استخوان متصل می‌كنند نیز خاصیت كشسانی خود را از دست می‌دهند. در افراد مبتلا به آرتروز این شرایط موجب درد و سفتی بیشتر عضلات می‌شود.
انجام مرتب حركات ورزشی می‌تواند این روند را كند سازد. با ورزش كردن ماهیچه‌ها قوی‌تر می‌شوند، تاندون‌ها نرمتر شده و در نتیجه ممكن است احساس درد و سفتی كاهش پیدا كند. بیشتر افراد مبتلا به این عارضه كه فعالیت ورزشی داشته باشند طی دو ماه متوجه بهبود شرایط خود می‌شوند اگرچه برخی بیماران بلافاصله بهبود پیدا می‌كنند.
عضلات قوی، تاندون‌های منعطف و غضروفهای سالم از فاكتورهایی هستند كه انجام امور روزمره را آسان می‌كند.
