بوكسورها بیشتر مراقب باشند
مرتضی نخعی امرودی، با عنوان این مطلب كه آرتروز آرنج یك بیماری اكتسابی است كه پس از گذشت زمان در بدن حادث می‌شود، گفت: هركدام از مفاصل بدن می‌توانند به آرتروز مبتلا شوند و آرتروز آرنج یكی از آنها است.
وی با عنوان این مطلب كه آرتروز آرنج معمولاً افراد میانسال را درگیرمی كند، افزود: در اثر ابتلاء به این بیماری، غضروف مفصلی نرم‌تر و شكننده‌تر شده و كم كم شكاف‌هایی در آن پیدا می‌شود و به مرور زمان و با بدتر شدن بیماری، قطعاتی از آن كنده می‌شود.
دانشیار دانشگاه علوم پزشكی ایران تاكید كرد: وقتی بیماری آرتروز آرنج پیشرفت كند، قطعات بزرگ‌تری از غضروف‌های بین دو استخوان جدا شده و عملاً تماس استخوان با استخوان اتفاق می‌افتد.
نخعی امرودی اظهار داشت: در صورت ابتلاء به آرتروز، غضروف‌ها از بین می‌روند و استخوان بر روی استخوان حركت كرده، خراشیده شده و باعث بروز درد می‌شود. به دنبال آن بیمار كم كم نمی‌تواند مفصل خود را حركت دهد و بنابراین به مرور زمان دامنه حركتی آرنج كمتر و كمتر می‌شود و این امر باعث می‌شود كه پس از گذشت زمان مفصل آرنج نتواند به طور كامل صاف و خم شود.
به گفته وی، مهم‌ترین نشانه ابتلاء به آرتروز آرنج، ایجاد محدودیت حركتی است. یعنی بیمار نمی‌تواند آرنج خود را به طور كامل صاف و یا آن را كامل خم كند.
این جراح شانه و آرنج افزود: این محدودیت حركتی معمولاً همراه با درد است و گاهی اوقات هنگام گیر كردن استخوان‌ها بر روی یكدیگر سر و صداهایی به صورت خرت خرت كردن هم احساس می‌شود.
نخعی امرودی اضافه كرد: بعضی اوقات نیز در صورت ابتلاء به آرتروز آرنج قطعات غضروف شكسته شده بین دو استخوان دو طرف مفصل در برخی زوایا گیر می‌كنند و آرنج دچار قفل شدگی می‌شود و بیمار با كمی تكان دادن آن را آزاد می‌كند.
این جراح شانه و آرنج مطرح كرد: معمولاً مفصل كه دچار آرتروز می‌شود مقداری نیز تورم در آن وجود دارد و از آرنج سالم بزرگ‌تر به نظر می‌رسد. در اغلب موارد همراه آرتروز مفاصل، مقدار مایع مفصل نیز افزایش می‌یابد كه در اصطلاح عامیانه به آن می‌گویند «مفصل آب آورده است». بنابراین افزایش مایع مفصلی خود یك بیماری جداگانه نیست و معمولاً نشانه‌ای از سایر بیماری‌های مفصلی مانند آرتروز است.
وی اظهار داشت: فردی كه دچار آرتروز آرنج می‌شود، در هنگام انجام كارهای سنگین دچار درد در ناحیه آرنج شده و توان حركت دادن این ناحیه نیز در برخی موارد وجود ندارد.
نخعی امرودی در ارتباط با علل بروز آرتروز آرنج، گفت: عواملی مثل سن، انجام ورزش‌های سنگین، آسیب‌های وارده به آرنج و شكستگی یا دررفتگی‌های قبلی از عوامل مستعد كننده آرتروز هستند.
دانشیار دانشگاه علوم پزشكی ایران ادامه داد: معمولاً این بیماری در افرادی كه كارهای سنگین دستی و نیز در ورزشكارانی كه ضربات سنگین با دست می‌زنند مانند بوكسورها شایع‌تر است.
وی افزود: راه تشخیص آرتروز آرنج در مرحله اول گرفتن شرح حال و معاینه است. اگر قرار باشد بیمار با جراحی درمان شود یا به مشكل دیگری غیر از آرتروز هم شك داشته باشیم از كارهای تشخیصی دیگر مانند ام آر آی و سی تی اسكن نیز استفاده می‌كنیم.
