تنها ابزار ارتباطی نوزادان گریه است. آنها با زبان گریه موارد مختلفی را به ما گوشزد میكنند. اما گریهها و پیامهای آنها چه تفاوتهایی باهم دارند؟
اولین نوع گریه، گریهی مربوط به گرسنگی است. نوزادِ گرسنه، گریههای ریتمیك، ممتد و پشتسرهم دارد. در حالیكه دهان و دستان خود را در جستوجوی سینهی مادر نشان میدهد. نوزاد با دهان باز و لبهایی كه گاهی جمع میشوند، به دنبال غذاست. لبهای نوزاد حالت مكیدن را به خود میگیرند و یا انگشتان خود را به سمت دهانش میآورد. همه مادران یا مراقبان اصلی نوزادان میدانند كه چگونه باید این نیاز كودكان را برطرف كرد. تا حدود 5 -6 ماهگی، تنها غذای نوزادان شیر مادر یا در موارد استثنایی، شیرخشك است.
گریه از نوع خستگی و عدم آسایش و راحتی. این نوع گریهها بسیار ناخوشایند هستند و تا زمانیكه شما نیاز كودك را برطرف نكنید، ادامه دارند. هرگاه نوزاد احساس عدم راحتی كند، نیاز به تعویض پوشك یا تغییر هر نوع محرك آزاردهنده را درخواست كند، از این دست گریهها استفاده میكند. اگر نوزاد از محركهای آزاردهندهای مانند سروصدای زیاد، احساس ناراحتی كند، احتمالاً سر و بدن خود را از محركها دور میكند و به این ترتیب احساس ناراحتی خود را اعلام میكند. به این ترتیب مادران جوان سعی میكنند در اولین اقدام، كودك را از محیط شلوغ دور كنند. گاهی با نوعی گریهی شبیه به نغنغ كردن مواجه هستیم. نوزادی كه فقط میخواهد به او توجه شود و اگر پاسخی نگیرد، گریههای خود را افزایش میدهد.
علت دیگر گریههای نوزاد دردهای ناشی از قولنج است. این گریهها، شدید و همراه با جیغهای بلند است. دستگاه گوارش نوزادان نیز هنوز به رشد كاملی نرسیده است. از اینرو، ممكن است آنها حتی پس از تولد دچار این دردها باشند. برای رفع این نیاز نوزاد، یكی از بهترین شیوهها ماساژ شكم اوست. پرهیز جدی مادران شیرده از خوردن خوراكیهای سنگین، پرچرب و نفاخ نیز ضروری است.
گریههای ناشی از بیماری، شامل نالههای ضعیف و نرم است كه ممكن است قلب مادران را به درد آورد. گویی نوزاد انرژی خیلی كمی دارد. برای رفع این نوع گریهها، بهتر به پزشك معالج نوزادان رجوع كنیم و درمان را هرچه زودتر شروع كنیم.