چاره ای نداریم كه برای متخلفان، جریمه تعیین كنیم.
تهران نیمه‌تعطیل شد، بازگشت محدودیت‌ها و تعطیلی‌های كرونایی همراه با جریمه - روحانی: تشكر عملی مردم از كادر درمانی، استفاده از ماسك، رعایت فاصله اجتماعی و دستورالعمل های بهداشتی است - ضروری است مراقبت ها و نظارت ها در روند مقابله با كرونا، تشدید شده و چاره ای نداریم كه برای متخلفان، جریمه تعیین كنیم.
مدتی است كه منابع رسمی از افزایش آمار ابتلا به ویروس كرونا در تهران و قرمز شدن پایتخت خبر می‌دهند.بنابر اعلام ستاد ملی مقابله با كرونای تهران، تعداد تخت‌های بستری ویژه مبتلایان كووید 19 در بیمارستان‌های پایتخت پر شده و رؤسای دانشگاه‌های علوم پزشكی و مدیران بیمارستان‌ها مجبورند ناوگان بیشتری را وارد مدار كنند؛ این یعنی تخت‌های بیمارستانی در جدال با كرونا كم آورده‌اند و با ادامه افزایش تعداد مبتلایان، بخش‌های غیر‌كرونایی پس از دو ماه از فروكش كردن ویروس كرونا دوباره به بخش عفونی و كرونا تغییر كاربری خواهند داد.
با این همه این روزها تعطیلات پیش رو هم به نگرانی مسئولان وزارت بهداشت افزوده است تا جایی كه معاون درمان این وزارتخانه نسبت به اوج‌گیری مجدد كرونا به دلیل تعطیلات پیش‌رو هشدار می‌دهد. به همین بهانه خبرنگار ما درباره وضعیت اشغال تخت‌ها در بخش‌های كرونا، آی‌سی‌یو و ازدحام و شلوغی واحدهای تریاژ و اورژانس دو بیمارستان مسیح دانشوری و امام خمینی (ره)گزارشی تهیه كرده است كه می‌خوانید:
اشغال تمام تخت‌های بیمارستانی
سه كانكس بزرگ در انتهای ضلع شمال شرقی بیمارستان مسیح دانشوری جایی است كه تریاژ بیماران مشكوك به كرونا از آنجا آغاز می‌شود. شرح حال اولیه بیماران از كانكس شماره یك شروع می‌شود.
دو پرستار زن و مرد داخل این كانكس‌ها نشسته‌اند. یكی شرح حال مریض را می‌نویسد و دیگری سطح اكسیژن خون بیمار را اندازه می‌گیرد. مرحله دوم ویزیت در كانكس شماره 2 انجام می‌شود. جایی كه محل استقرار پزشك است. عده‌ای با نظر پزشك راهی خانه می‌شوند و تعدادی هم با چند برگه كاغذی برای تشكیل پرونده و بستری راهی بخش 3 یا 4 می‌شوند.
اطلاعات اولیه بیمارانی كه نیاز به تست پی‌سی‌آر دارند در كانكس شماره سه ثبت می‌شود. محرم جلوی باجه نوبت دهی منتظر ایستاده است. او و مادرش از اسلامشهر به اینجا آمده‌اند. با دست مادرش را نشانم می‌دهد. صدیقه مادر محرم چادر مشكی‌اش را روی صورتش كشیده و روی نیمكت فلزی چمباتمه زده است.
محرم می‌گوید: «آنقدر مریض زیاد است كه بخش تخت خالی ندارد. از ساعت4 صبح اینجا معطل تخت هستیم. هر مرضی كه بگین مادرم داره. دیابت، فشار خون و.... اولش رفتیم بیمارستان امام حسین(ع) تخت نداشتند. رفتیم چمران، فرستادند اینجا. وضعیت اصلاً عادی نیست. خود من امروز سه تا بیمارستان سر زدم تخت ندارند.بیمارستان‌ها كم آورده‌اند.»
ون‌های سبز رنگ مراجعه‌كنندگان را به سمت تریاژ هدایت می‌كنند. مرد میانسالی دست دختر 14 ساله‌اش را گرفته. پدر ماسك پارچه‌ای دارد دختر بدون ماسك است. نرگس كرونا مثبت است. پدر و دختر از ون كه پیاده می‌شوند یكراست می‌روند سمت كانكس شماره یك تا پرستار اكسیژن خونش را اندازه بگیرد.
پرستار عدد 96 را روی پرونده‌اش می‌نویسد سپس ارجاع می‌دهد به كانكس بعدی. پزشك شرح حال نرگس را می‌بیند. یك نسخه دارویی هم برایشان می‌نویسد و از آنها می‌خواهد دو هفته كامل از قرنطینه خارج نشوند.»
ساعت هنوز 11 صبح نشده كه ون‌ها یكی پس از دیگری از راه می‌رسند. هر بار 3 تا 5 مسافر از ون پیاده می‌شوند. اینها همان مبتلایان خانوادگی هستند كه یك جا كرونا گرفته‌اند و خانوادگی به تریاژ بیمارستان آمده‌اند.
یكی از آنها كه حال و روزش بهتر از 3 نفر دیگر است یكراست می‌رود سراغ پرستاران در كانكس شماره یك. پرونده بیمارش را نشان می‌دهد و لحظه‌ای بعد صدای داد و بیداد فضای تریاژ را پر می‌كند. پرستار با آرامش توضیح می‌دهد: «اگر بخش جا داشته باشد بستری می‌كنند اینجا منتظر بمانید تا تخت خالی شود.»
تأیید موارد ابتلای بیماران مشكوك به كرونا از كانكس شماره یك شروع می‌شود. مراجعه‌كنندگانی كه تست پی‌سی‌آر نداده‌اند ابتدا باید آنجا پذیرش شوند و در صورت مثبت بودن تست به دو كانكس دیگر ارجاع داده می‌شوند.این نقطه از تریاژ بیشتر محل رفت‌و‌آمد جوانتر‌ها و خانواده‌هاست.
ابتلا به كرونا در سفر
برخی‌ها حتی از شروع علائم‌شان چند روزی هم سپری شده اما مسأله را خیلی جدی نگرفته‌اند. مرتضی و همسرش 10 روز قبل از آنكه علائم‌شان شروع شود سفر چند روزه‌ای به كیش داشته‌اند. او احتمال می‌دهد كرونا را از فرودگاه گرفته باشد: «فرودگاه خیلی شلوغ بود.چند كانتر اضافی برای مسافران كیش باز كرده بودند اما مردم فاصله اجتماعی را رعایت نمی‌كردند. در هواپیما هم 70 درصد مسافرها ماسك‌شان را برداشته بودند البته مهماندارها مدام هشدار می‌دادند اما كسی گوشش به این حرف‌ها بدهكار نبود. جزیره هم شلوغ بود.
بالاخره ما هم رفته بودیم تفریح كنیم و ناهار و شام را در رستوران می‌خوردیم.ما بسیار رعایت می‌كردیم وفكر نمی‌كردیم كرونا بگیریم. الان نگران پدر و مادرمان هستیم چون بعد از سفر كیش رفتیم آنها را هم دیدیم.» پشت سر مرتضی و همسرش زن و شوهرهای زیادی همراه فرزندانشان منتظر نام‌نویسی برای تست پی‌سی‌آر هستند.
صدای سرفه‌های خشك در تریاژ یك لحظه هم قطع نمی‌شود. مسئول این بخش چند لوله محتوای آب مقطر را تحویل مرتضی و همسرش می‌دهد. «اول چند تا سرفه می‌كنی این محلول را ته حلق‌تان می‌ریزید عین آب نمك 15 ثانیه غرغره می‌كنید بر می‌گردانید داخل لوله و اینجا می‌آورید.» سر صحبت را كه با او باز می‌كنم می‌گویم همه مبتلایان جوان هستند درسته؟ جواب تست همه‌شان هم مثبت است. آنهایی هم كه منفی‌اند بیشتر كسانی‌اند كه دوباره آمده‌اند ببینند منفی شده‌اند یا نه.
و دیگر اینكه گواهی برای محل كارشان می‌خواهند. از ساعت 8 صبح تا 11 صبح 25 نفر برای تست پی‌سی‌آر مراجعه كرده‌اند. الا دو نفر كه آنها هم مبتلایان قلبی‌اند كه منفی شده‌اند همگی كرونا مثبت‌اند. این كانكس 24 ساعته است در هر شیفت حداقل 300 تا 400 نفر مراجعه می‌كنند كه جواب تست 90 درصدشان مثبت است.
آقایان بیشتر برای تست مراجعه می‌كنند آن هم به‌خاطر اینكه محل كارشان باید نتیجه تست را اطلاع دهند. در هر حال مردم هنوز یاد نگرفته‌اند شرایط قرنطینه را رعایت كنند. این همه رسانه‌ها درباره علائم كرونا هشدار می‌دهند اما خانواده‌ها شرایط ایزوله را رعایت نمی‌كنند برای همین هم شما نگاه كنید اغلب زن و شوهر باهم می‌آیند و عمدتاً نیز هر دو جواب تست‌شان مثبت است.»
امیر از خدمه بیمارستان مسیح دانشوری است. او می‌گوید با زیاد شدن تعداد مبتلایان بیمارستان‌ها شرایط نامساعدتری پیدا كرده‌اند. او به مشقت پرسنل بیمارستان و كمبود تخت‌های بستری اشاره می‌كند: «تخت‌ها همه پر شده. پزشك و پرستار خسته و بی‌رمق شده‌اند. مثل ماه‌های اول انرژی ندارند. بیش از 80 درصد پرسنل اینجا كرونا گرفتند.همراهان مریض‌ها می‌آیند اینجا و در به در دنبال تخت هستند. مریض بدحال باشد و سی‌تی اسكن ریه‌اش هم درگیری بالای ریه را نشان دهد چاره‌ای ندارند باید بستری كنند. مرگ و میر در میان آنهایی كه پیرترند بیشتر است. البته اینجا جوان‌هایی هم داریم كه فوت می‌كنند. مردم باید ماسك بزنند ما خودمون اینجا روزانه با چند تن زباله عفونی سر و كار داریم داخل بخش‌های عفونی و آی‌سی‌یو‌ها را ضدعفونی می‌كنیم روزی چند مرتبه ملافه‌های بیماران را تعویض می‌كنیم. اینجا اوج خطر است برای همین سعی می‌كنیم زیاد با كسی رفت و آمد نكنیم تا اگر ناقل بیماری بودیم به كسی انتقالش ندهیم.»
مجید 42 ساله یكی از نیروهای خدماتی است. از او درباره وضعیت داخل بخش‌های بستری بیماران كرونایی می‌پرسم: «خانم اوضاع اصلاً خوب نیست. مردم رعایت نمی‌كنند. اینجا تخت‌ها پر است با این حال بیماران بدحال را بر‌نمی‌گردانند. مجبورند بستری كنند برای همین چندتا بخش بیمارستان را به بیماران كرونایی اختصاص دادند.
صف طولانی تست كرونا
اینجا روی پیشانی هیچ كسی ننوشته‌اند كه «كرونا دارم».بیش از 90 درصد كسانی كه تریاژ هستند كرونا مثبت‌اند. كسانی كه تا صدای نفس‌هایشان را از نزدیك نشنوید یا تك سرفه‌های خشك‌شان را نبینید باورتان نمی‌شود كه مبتلای به كووید 19 هستند. این یكی از نگران‌كننده‌ترین تصاویری است كه همچنان در حال تكثیر و تكرار است. صف‌های طولانی افراد دارای علامت و بی‌علامت برای انجام تست كرونا روز به روز در مراكز درمانی طویل‌تر می‌شود.
برای همین پزشكان اورژانس مدام به بیماران توصیه می‌كنند شرایط ایزوله را رعایت كنند تا مبادا اعضای دیگر خانواده را دچار بیماری كنند. مراجعه‌كنندگان مختلف از كودك و نوجوانان تا بزرگسال و سالمند هر روز در صف‌های طولانی 30 تا 40 نفره می‌ایستند تا از آنها تست گرفته و مشخص شود مبتلا هستند یا نه. این ماجرا زمانی خطرناك می‌شود كه به گفته پزشك تریاژ بیمارستان مسیح دانشوری هر كدام از آنها به صورت بالقوه ناقل و مبتلای به بیماری هستند و پیش از مراجعه به بیمارستان هم با افرادی در ارتباط بوده‌اند و این زنجیره انتقال بیماری تمام آن چیزی است كه ایران را در رتبه‌های نخست افزایش آمار فوتی‌ها قرار داده است چرا كه زنجیره ابتلا بسیار گسترده‌تر از این تعدادی است كه برای انجام تست مراجعه می‌كنند.
توصیه‌ها اینجا كمی تغییر كرده است. دستورالعمل‌های بهداشتی كه از روز نخست شیوع كرونا اعلام شده اینجا هم مدام تكرار می‌شود. حالا همه روی الزام ماسك زدن متفق القولند اما پزشكان و پرستاران اینجا خواهش می‌كنند مبتلایان خودشان را قرنطینه كنند تا زنجیره انتقال در خانواده‌شان قطع شود.
سیل بیماران كرونایی در بیمارستان امام خمینی(ره)
خیابان اصلی بیمارستان امام خمینی را كه بالا بروید می‌رسید به یك سربالایی كه در ضلع شمالی آن رفت‌و‌آمد بیمارانی را می‌بینید كه در چهره‌شان التهاب و اضطراب موج می‌زند.
اورژانس بیمارستان امام پر التهاب‌تر از هفته‌های اخیر است و در سالن‌ها و اتاق‌هایش دائم پزشكانی را می‌توان دید كه در حركت و تكاپو هستند.همه رهگذران اینجا نشانی تریاژ كرونا را می‌شناسند و دست‌كم یك‌بار پایشان به اتاق بزرگی كه تنها یك نفر اجازه ورود به آنجا را دارد، باز شده است. جمعیتی حدود 50 نفر در حیاط اورژانس ایستاده‌اند.
حدود چند نفری هم پشت در تریاژ صف كشیده اند. هر بیماری كه وارد تریاژ می‌شود باید علائمش بررسی شود. اینجا اندازه‌گیری سطح اكسیژن خون مهم‌ترین فیلتر همه كسانی است كه با نگرانی از شروع تنگی نفس به بیمارستان امام آمده‌اند. هر فردی كه سطح اكسیژن خونش پایین‌تر از 80 گزارش شود از صف خارج می‌شود و برای بستری به اورژانس فرستاده می‌شود. تریاژ كه در نزدیكی ورودی اورژانس قرار دارد دائم از بیمار پر و خالی می‌شود.
دختر جوانی كه ماسك پارچه‌ای مشكی به صورتش زده می‌گوید: «هفته گذشته با تور رفتیم شمال. نشانه خاصی از بیماری ندارم. یك‌كم بی‌حال بودم آمدم تست بدم. بعد با پوزخندی كه می‌زند می‌گوید:«اینجوری كه اینجا غلغله است آدم كرونا می‌گیرد.» پرستاران كه در محوطه اورژانس و بخش در رفت‌و‌آمد هستند، می‌گویند: «بیمارستان امام از بار زیاد بیماران كرونایی منفجر می‌شود. با وجود آنكه 4 بخش را به این بیماران اختصاص داده‌اند و بیش از 60 درصد تخت‌ها در سیطره بیماران كووید 19 است اما همچنان كمبود تخت به نارضایتی‌ها دامن زده است.»
وضعیت در بخش‌های آی‌سی‌یو نیز هیچ تعریفی ندارد. تخت‌ها پر شده‌اند و تخت‌های جایگزین به محض اضافه شدن‌شان اشغال شده‌اند.همراهان بیماران می‌گویند بیمارستان همه تلاشش را می‌كند تا مریض بدحال بدون تخت آی‌سی‌یو نماند. آقای زرگری كه برادر 52 ساله‌اش در بخش آی‌سی‌یو بستری است می‌گوید:
«تخت آی‌سی‌یو سخت گیرمان آمد بالاخره نمی‌گذارند مریض بدحال روی دست بماند. همین چند شب پیش آمدند و تجهیزات ابتدایی آی‌سی‌یو را به برخی بخش‌ها اضافه كردند تا مریض‌ها سرگردان نمانند. اوضاع برای كادر درمان سخت شده ما می‌بینیم كه از جان و دل مایه می‌گذارند اما یك روزی همین‌ها خسته می‌شوند و كسی نمی‌تواند جلوی این سیل بیماران را بگیرد.»
سلامت نیوز: بیمارستان‌ها دیگر طاقت ندارند
