روانشناس خانواده گفت: بیماری كرونا و لزوم زندگی در قرنطینه خانگی ثابت كرد كه آموختن مهارت‌های زندگی نه یك آموزش فانتزی بلكه نیازی اساسی برای همزیستی در شرایط بحران است.
فاطمه ربیع پور، روانشناس، درباره موضوع مهارت‌های زندگی در شرایط كرونا اظهار داشت: ویروس كرونا با همه تاثیرات خود نشان داد كه زندگی بشر در حال ورود به حیطه و سبك جدیدی است و برای داخل شدن به این سبك زندگی متفاوت، باید مهارت‌های جدیدی بیاموزیم.
وی افزود: قرنطینه طولانی مدت و در برخی موارد پدیدار شدن تعارضات در بین اعضای خانواده ثابت كرد كه نیاز به آموزش مهارت‌های جدید و سبك زندگی متفاوت، دیگر نه یك انتخاب بلكه الزام است.
این مدرس دانشگاه تصریح كرد: انعطاف پذیری و سازگاری با شرایط جدید، كوششی برای پذیرش تغییرات است و حاشیه‌های مهمتر از متن كرونا، جامعه را مجاب كرده تا بیش از پیش به مولفه‌هایی نظیر خود كارآمدی، مهارت‌های ارتباطی، مدیریت هیجان و مسائل مرتبط توجه كنیم.
وی با بیان اینكه در دوران پساكرونا زندگی مردم هوشمند خواهد بود و باید زندگی مردم مبتنی بر خودمراقبتی و دیگرمراقبتی باشد، افزود: باید پذیرفت كه ماهیت دنیا مبتنی بر تضادهاست و در یك خط صاف حركت نمی‌كند همچنیت بیماری و حوادث غیرمترقبه زمان خوبی برای گله و شكایت نیست.
این روانشناس خانواده بیان داشت: در تمامی دوره‌ها، آنچه كه موجودات را از بلاها و بحران حفظ كرده و موجب بقای آنها شده، سازگاری و تغییر مستمر بوده است. بنابراین باید با آموزش و جمع كردن اطلاعات صحیح، شیوه‌های انعطاف پذیری و سازگاری را بیاموزیم.
ربیع پور اضافه كرد: اغلب زوجین تاكنون مهارت گفت‌وگو را یاد نگرفته و آموزش ندیده‌اند در نتیجه تغییراتی نظیر كرونا باعث افزایش اختلاف و تنش می‌شود و نداشتن مهارت ارتباطی و مدیریت خشم، موجب شدت این تعارضات خواهد شد به ویژه آنكه شاید برخی خانواده‌ها به دلیل زمان محدودی كه در كنار هم بودند تاكنون چنین مشكلات و اختلافاتی را تجربه نكرده باشند.
این روانشناس، آموزش مهارت كنترل خشم را با اهمیت دانست و افزود: بیرون رفتن فقط مخصوص كودكان نیست همواره به زوجین سفارش می‌شود در هنگام خشم از محیط خارج شوند. چند لحظه آرامش كمك می‌كند كه شرایط را بهتر مدیریت كنند، همچنین تنفس عمیق و یا به موسیقی گوش دادن می تواند خشم را از اوج خارج و امكان مدیریت بر فضا را فراهم كند.
وی گفت: هر انسانی با تعدادی ویژگی‌های ژنتیكی به این دنیا پا می‌گذارد و عوامل محیطی همچون سلامت روان، وضعیت اقتصادی، فرهنگی و نوع فرزند‌پروریِ والدین، آموزش و پرورش، همسالان و ده‌ها عامل دیگر، زیرساخت‌های شخصیتی یك انسان را پایه‌ریزی، همچنین مهارت‌ها و آموزش‌هایی كه در طول زمان كسب می‌كند، موجب قوام شخصیت و نحوه پاسخ وی در برابر اتفاقات خوب و بد زندگی خواهد شد.
ربیع پور خاطرنشان كرد: به هر میزان بتوان مهارت‌های زندگی فردی را در این شرایط بالاتر برد، بهتر می‌توان سلامت روان و رفتار را حفظ كرد و به شیوه‌ای منطقی و كارآمد مشكلات پیش آمده را برطرف كرد، واقعیت این است كه مهارت‌های زندگی قدرت سازگاری افراد را بالا می‌برد، شخص می‌تواند مسوولیت‌های اجتماعی و شخصی زندگی را بهتر بپذیرد و توانمندی هایش را بروز دهد و از آسیب های ناشی از ناتوانی در حل مشكلات در امان بماند و این همان چیزی است كه باید در روزهای كرونایی در مورد آن آموزش ببینیم.
