در سال سوم هجرت و در شب نیمه ماه مبارك رمضان كه بهترین ماه های خداست، خانه امیرالمؤمنین علیه السلام و حضرت فاطمه علیهما السلام میزبان قدوم مولود مباركی شد كه شادی را با خود به خانه وحی آورد.
در این شب فرخنده، سبط اكبر پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم ، حضرت امام حسن علیه السلام چشم به جهان گشود و شهر مدینه را غرق نور كرد.
كرم و سخاوت امام حسن مجتبی علیه السلام به حدی بود كه در روایت آمده است كه هیچ گاه سائلی را رد نكرد و در برابر درخواست او «نه» نگفت. به همین دلیل است كه او را «كریم آل طه» می خوانند.
هنگامی كه به ایشان عرض شد: «چرا هیچ سائلی را رد نمی كنید؟» فرمود: «من سائل درگاه خدا و راغبِ پیشگاه اویم و شرم دارم كه خود درخواست كننده باشم و سائلی را رد كنم». و نیز می فرمود: «بهترین روزهای جوانمرد روزی است كه از او چیزی درخواست شود».
