محققان دریافتند در افراد مبتلا به دیابت نوع 2، BMI (شاخص توده بدنی) ایده آل برای كاهش خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی با افزایش سن تغییر می كند.
آیا یك محدوده شاخص توده بدنی سالم برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 وجود دارد؟ با كمال تعجب، خیر، تحقیقات جدید نشان می‌دهد، BMI سالم می‌تواند با افزایش سن تغییر كند.
در تحقیقات اخیر، دانشمندان بررسی كردند كه چه محدوده BMI احتمالاً خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی، از جمله نارسایی قلبی، سكته و سایر عوارض سندرم متابولیك را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 كاهش می‌دهد.
آنها دریافتند كه برای بزرگسالان میانسال، 65 سال و كمتر، BMI 23-25، بخشی از محدوده طبیعی، با كمترین خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است. با این حال، برای افراد بالای 65 سال، شاخص توده بدنی بهینه 26-28 بود كه با محدوده «اضافه وزن» مطابقت دارد.
«شاویونگ ژو»، محقق ارشد از بیمارستان مركزی شیانگ یانگ، می‌گوید: «یافته‌های ما نشان می‌دهد كه در نقطه بهینه BMI و خطر مرگ و میر قلبی عروقی بین افراد مسن و غیر مسن مبتلا به دیابت تفاوت وجود دارد. علاوه بر این، ما طیف نسبتاً منطقی از مقادیر BMI را برای تعیین كمترین میزان مرگ قلبی عروقی در میان بیماران مسن و غیر مسن مبتلا به دیابت شناسایی كرده‌ایم كه در این جامعه سالخورده ضروری است.»
این مطالعه همچنین یك نقطه BMI بهینه را شناسایی می‌كند كه در آن خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی شروع به افزایش می‌كند. برای گروه میانسال، این عدد 24 و برای گروه مسن 27 سال بود.
