گوهریسنا انزانی با بیان اینكه "دست بِزن" داشتن كودك نوعی رفتار مشاهده‌ای است كه می‌تواند علل متفاوتی داشته باشد، اظهار كرد: حتما پیش از بروز رفتار "دست بِزن" در كودك، فكرهایی در ذهن او فعال شده و او احساساتی را تجربه كرده است.

به گفته وی، زمینه این افكار گاهی می‌تواند بر اساس الگو برداری از والدین باشد و والدینی كه عادت دارند یكدیگر یا فرزندان را به هنگام بروز اختلافات بزنند، فرزندان آنها نیز دست بزن پیدا می‌كنند.

این روانشناس تصریح كرد: گاهی نیز كودكان زدن دیگران را در فیلم ها و انیمیشن‌هایی كه می‌بینند می‌آموزند. زدن نوعی پرخاشگری است و زمانی كه خشم و پرخاشگری رخ می‌دهد حتما كودك درگیر ترسهای درونی، احساس عدم امنیت و دوست داشتنی نبودن، ترس از تنها ماندن، از دست دادن والدین و... را تجربه كرده است. گاهی والدین با بیان جملاتی نطیر اینكه "میذارمت و میرم" این ترس‌ها را در كودك ایجاد كرده‌اند.

انزانی همچنین معتقد است كه پرخاشگری نظیر زدن دیگران می‌تواند دلایل جسمانی نظیر بی‌خوابی و گرسنگی كودك را نیز در پی داشته باشد.

این روانشناس با بیان اینكه پرخاشگری كودكان نظیر گلوله برفی است كه از بالای كوه شروع به آمدن كرده و هرچه به سمت پایین آید تبدیل به بهمن می‌شود، ادامه داد: در ابتدا كه پرخاشگری كودك كم است باید والدین جلوی آن را بگیرند. باید رفتار كودكان را در همان ابتدا در موقعیت‌های مختلف بررسی كنیم و در یابیم كودك در منزل چه كسی و در ارتباط با چه كسی و چه زمانی این رفتار را بروز می‌دهد.

انزانی همچنین درباره مداخله به هنگام والدین توضیح داد: پیش از بروز این پرخاشگری، والدین می‌توانند با انجام تمارین و بازی‌های ساده نظیر خمیر بازی، نقاشی، منچ بازی و پازل درست كردن خشم كودكان را از بین ببرند اما در شرایطی كه كودك دست بزن پیدا كرده است والدین باید ابتدا بر روی احساسات خود تسلط داشته و آرام باشند و سپس بچه را از آن فضا دور و ذهن خود را آرام كنند. پس از آن راجع به این موضوع با كودك صحبت كنند و به او توضیح دهند رفتار او را دوست ندارند و باید از این رفتار دوری كند.

این روانشناس تاكید كرد كه والدین در چنین شرایطی از سرزنش كودك خودداری كرده و تماس چشمی خود را با او حفظ كنند و اگر قادر به اصلاح رفتار فرزند نشدند از مشاوران و متخصصان حوزه كودك بهره گیرند.